Al meer dan twintig jaar trekt de internationaal bekroonde fotograaf Guido Sterkendries door Latijns-Amerika, gefascineerd door de verborgen schatten van het Amazonewoud. Die schatten bestaan voor hem uit gouden kikkers, de onuitputtelijke variëteit aapjes, kolkende rivieren, de zonsondergang over een wijds landschap en de blik in de ogen van de indianen.
Het ritme waarmee Sterkendries te werk gaat, is het ritme van zijn omgeving, het ritme van de natuur en van de Amazonevolkeren. Sterkendries: ‘Je moet leren begrijpen wat het landschap je wil zeggen. Voor indianen is dat iets heel spiritueels. Voor mij is dat niet anders.’ De fotograaf leeft telkens een aantal weken samen met de mensen en de natuur die hij in beeld wil brengen. Hij woont bij hen, slaapt daar, eet hetzelfde voedsel, drinkt dezelfde chicha (gefermenteerde drank), gaat met hen op jacht, trotseert ziektes en gevaren.
De mensen, de dieren en de planten die hij fotografeert, kent hij bij naam. Bij de Huaorani in het Ecuadoraanse Amazonewoud ontmoette Sterkendries onder meer Omentokè en haar man Ahua –broer van de beroemde Huaorani Kemperi– en hun schrandere kleindochter Dabè. De Huaorani behoren tot de meest strijdlustige krijgers van het Amazonewoud en zijn doorgaans moeilijk benaderbaar door blanke buitenstaanders.
Onder het nationaal park Yasuni –de regio waar de Huaorani wonen– zitten Ecuadors grootste petroleumvoorraden. De Ecuadoraanse regering besliste in samenspraak met de VN om die voorraden niet te ontginnen, als een symbool in de strijd tegen de opwarming van de planeet. De internationale gemeenschap is wel gevraagd over de brug te komen met de helft van het bedrag dat de ontginning zou opleveren.
In Brazilië verbleef Sterkendries dan weer bij de Kayapo-indianen, het volk met de mooiste bodypaints van het hele woud.
De beelden van Sterkendries schrijven geschiedenis, een geschiedenis die in het ritme van de huidige globaliseringshonger gedoemd is te verdwijnen. Een cultuur die zienderogen belaagd wordt door houtkap, petroleumontginning en de race om edele metalen. Hoezeer de situatie op sommige plaatsen ook gedegenereerd is, volgens Sterkendries is de strijd voor het verderbestaan van al de bedreigde volkeren, dieren en planten niet verloren. Met zijn werk wil hij precies respect vragen voor al dit “andere” leven.
Een selectie Amazonefoto’s van Sterkendries is gebundeld in “Amazone Puur”, van tekst voorzien door Gustaaf Verswijver en uitgegeven bij Roularta Books. Naar aanleiding van het Internationaal jaar van het Bos in 2011 wordt “Amazone Puur” dit najaar aangevuld met “Battle for Life”, het levenswerk van Sterkendries in boekvorm.