Ismat Shahjahan is een radicaal linkse activiste die zich zowel inzet voor de Awami Workers Party als voor de PTM, de Pasjtoense Beschermingsbeweging
De ruime woonkamer heeft tapijten en fauteuils, zoals het hoort, maar ook een poster van Che Guevara. Ik krijg groene thee, zoals het hoort, maar ook de vraag of het stoort als ze intussen een sigaret rookt.
Ismat Shahjahan is een radicaal linkse activiste die zich zowel inzet voor de Awami Workers Party als voor de PTM, de Pasjtoense Beschermingsbeweging. Er is niets tegenstrijdigs aan dat dubbele engagement, zegt ze. ‘Want de Pasjtoense beweging is niet identitair of nationalistisch. Ze is anti oorlog, anti terrorisme en anti overheidsrepressie. Ze is pro zelfbeschikking, pro mensenrechten, pro gelijkheid. Dat zijn linkse standpunten.’
‘De religieuze radicalisering van het politieke landschap is volkomen’, zegt ze. ‘Vandaag vormt de clerus een klasse in Pakistan. Zo ver is het gekomen.’
Shahjahan vindt de strijd voor gelijke rechten, zelfbeschikking en rechtvaardig gebruik van natuurlijke rijkdommen vanzelfsprekend, maar die beperkt zich voor haar niet tot de Pasjtoense strijd. Het gaat haar meer om sociale gelijkheid binnen een seculiere staat en een evenwichtige wereldorde.
‘De religieuze radicalisering van het politieke landschap is volkomen’, zegt ze. ‘Vandaag vormt de clerus een klasse in Pakistan. Zo ver is het gekomen.’ De schuld voor de erosie van de seculiere staat legt Shahjahan bij ‘het Amerikaanse imperialisme, met zijn oorlogen in landen als Afghanistan en zijn bereidheid gemene zaak te maken met extremisten’. Met die “oorlogen” verwijst Shahjahan overigens niet alleen naar de periode na 2001, maar ook naar de jihad in de jaren 1980, ‘toen de VS er miljarden dollars voor over hadden om een kleine socialistische republiek in Centraal-Azië te ondermijnen’.
Ze heeft een hard hoofd in de politieke groei van de PTI van huidig premier Imran Khan, net ‘omdat die zo makkelijk gemene zaak maakt met de harde politieke islamisten en hun netwerk aan militante madrassa’s’. Het voortdurende flirten met islamitisch extremisme, maar ook het engagement van Pakistan in de Saudische coalitie tegen Jemen, vindt Shahjahan suïcidaal. ‘Wij dienen veel te veel meesters: het Westen, China, Saoedi-Arabië… Dat loopt altijd slecht af’, vreest ze.