‘MO* durft tegen de stroom ingaan’

Schrijver en sinds 2022 Dichter des Vaderlands Mustafa Kör laat zijn poëzie de hoofdrol spelen in diverse maatschappelijke projecten. Hij legt uit waarom hij een tijdschrift zoals MO* belangrijk vindt en waarom hij proMO* is. ‘Klassieke media zijn meer bezig met wat hun leespubliek wil lezen. Ze bevatten weinig ethische vraagstukken of vernieuwende diepteonderzoeken. Dit heb je bij MO* dus wel.’

Dit gesprek vond plaats in het kader van onze proMO*campagne. Word proMO* en maak ons unieke journalistieke project mee mogelijk.

Mustafa Kör is schrijver en dichter. Hij werd geboren in het Turkse Konya en groeide op in het Limburgse Opgrimbie in een mijnwerkersfamilie. Hij debuteerde in 2007 met de geprezen roman De lammeren. Sinds 2022 is hij Dichter des Vaderlands en speelt zijn poëzie de hoofdrol in diverse maatschappelijke projecten. Hij legt uit wat het belang is van een tijdschrift zoals MO* en waarom hij proMO* is.

Weet u nog hoe en wanneer u voor het eerst in contact gekomen bent met MO*?

Mustafa Kör: Heel klassiek. Ik zag MO* eens bij Knack zitten en het viel me meteen op dat het niet zomaar een doorsnee tijdschrift is. MO* is een van de weinige tijdschriften die anders werken dan de mainstream magazines. MO* schrijft namelijk artikels over de hele wereld.

‘MO* gaat ongecompliceerd voor nieuws of zaken die onderbelicht zijn of die zich ergens in de wereld afspelen waar wij nog niks over kennen of weten.’

Een mooie anekdote die ik kan vertellen, is dat ik tien jaar geleden gevraagd werd om een artikel te schrijven voor een klassieke krant. Ik wilde toen graag schrijven over de vervolging van de Rohingya in Myanmar. Intussen is dat natuurlijk geweten, maar in die tijd was de catastrofe die zich daar aan het afspelen was onbekend. Ik vind trouwens nog steeds dat de reguliere media daar weinig tot geen berichtgeving over hebben.

Toen ik dat onderwerp voorstelde en mijn artikel opstuurde, wilden ze het bij de krant niet plaatsen. Ik kreeg te horen dat het eerder thuishoorde in een krant als The New York Times. Met andere woorden: het boeide hen niet.

Klassieke kranten zijn meer bezig met wat hun leespubliek wil lezen. Ze bevatten weinig ethische vraagstukken of vernieuwende diepteonderzoeken. Daar stond ik wel van te kijken. Dit heb je bij MO* dus wel. MO* durft tegen de stroom ingaan. MO* gaat ongecompliceerd voor nieuws of zaken die onderbelicht zijn of die zich ergens in de wereld afspelen waar wij nog niks over kennen of weten.

Welke journalistieke verhalen vindt u belangrijk?

Mustafa Kör: Het is interessant om regionaal nieuws te lezen of om op de hoogte te zijn van onrust binnen de landsgrenzen. Maar wanneer je nieuws leest over zaken waar je nog nooit iets over hebt gehoord of nooit bij zou stilstaan, op een objectieve manier en gebundeld in een tijdschrift zoals MO* en je steekt er iets vanop, dat vind ik interessant.

Het doet je ook verder kijken dan je neus lang is. Wat ik de conventionele media verwijt, is dat ze vaak navelstaarderig bezig zijn. Wat zich vandaag afspeelt in een land zoals Myanmar of Australië is niet meer zoals twintig jaar geleden een ver-van-mijn-bedshow. Gebeurtenissen in China bijvoorbeeld hebben directe gevolgen op ons dagelijks leven. Je kan dat niet meer wegschuiven omdat je het niet kent of omdat het je niet boeit.

Je moet je er meer dan ooit bewust van zijn dat landen of culturen waar we van oudsher amper iets over wisten of geïnteresseerd in waren wel degelijk iets betekenen. Daar moet je als media, maar ook als afnemer van die media, voor open staan.

Voor welke thema’s in MO* hebt u specifiek interesse?

Mustafa Kör: Bij MO* kijk ik vaak naar het thema van de uitgave. Thema’s waar ik geen kaas van gegeten heb, laat ik eerder links liggen. Onderzoeken over bepaalde gebeurtenissen in Afrika bijvoorbeeld boeien me meer dan een hele technische uitleg over een of andere nieuwe technologie.

Waarom mag MO* niet achter een betaalmuur verdwijnen?

Mustafa Kör: Dat vind ik dubbel. Enerzijds wil je dat goede mediakanalen zoals MO* financieel rond kunnen komen, maar anderzijds neem je net door een betaalmuur dat billijke en toegankelijke weg. Het zou jammer zijn dat net die media enkel toegankelijk zou zijn voor wie het kan betalen. Ik wil er graag voor betalen, net zoals je ook betaalt voor het luisteren naar muziek. Zo steun je de artiest. Dat is zijn vak.

‘De reguliere informatiekanalen brengen weinig of niet de verhalen die MO* wel brengt. Daarom vind ik MO* heel moedig en prijzenswaardig.’

Het probleem voor een tijdschrift zoals MO* is dat ze met de weinige middelen die ze hebben, verhalen vanuit andere continenten naar hier moeten brengen. Die verhalen moeten vertaald en verwerkt worden en dit kost allemaal geld.

Als je een klein budget hebt, dan kan dit een soort van stress of spanning creëren waardoor er een zekere schaduw komt te staan over het creatief proces. Een journalist zou volgens mij niet bezig moeten zijn met de centen, maar zou zich vrij moeten kunnen bewegen, los van financiële grenzen.

Waarom hebt u besloten om proMO* te worden?

Mustafa Kör: Ik vind het belangrijk dat tijdschriften zoals MO* blijven bestaan. De uitdrukking luidt: ‘Als het regent in Parijs, druppelt het in Brussel.’ Vandaag is dat niet meer per se Parijs, maar kan het evengoed Osaka zijn. De reguliere informatiekanalen brengen weinig of niet de verhalen die MO* wel brengt. Daarom vind ik MO* heel moedig en prijzenswaardig.

Word net als Mustafa Kör proMO* voor slechts 4,60 euro per maand of 60 euro per jaar: www.mo.be/promo

Dit gesprek vond plaats in het kader van onze proMO*campagne. Word proMO* en maak ons unieke journalistieke project mee mogelijk.