Nigerianen en literatuur: het is een combinatie die wérkt. De oudere generatie –met Ben Okri, Buchi Emecheta, Wole Soyinka en Chinua Achebe– verwierf wereldfaam in de jaren tachtig en negentig, de jongere generatie –met Chika Unigwe, Helen Oyeyemi en Chimamanda Ngozi Adichie– is goed bezig in die reuzenvoetstappen te treden.
Een van de opvallende constanten in de hedendaagse “Nigeriaanse” literatuur is dat ze in grote mate een diaspora-literatuur is, waarin Nigeria veeleer een onuitroeibare herinnering is, een plek om naar terug te keren of een mythische aanwezigheid, dan een land waarin de auteur of de hoofdpersoon woont.
Ook in Het ding om je hals, de jongste bundel kortverhalen van Adichie, overwegen die diasporaverhalen. Het “ding om je hals” uit het titelverhaal verwijst bijvoorbeeld naar de beklemmende eenzaamheid die een gemigreerd meisje voelt in haar nieuwe Amerikaanse omgeving.
Adichie slaagt er echter bijzonder goed in om zowel in de Nigeriaanse als in de Amerikaanse verhalen een uitgepuurde, bijna feitelijke verteltoon te behouden, wars van makkelijke exotiek. Daardoor ontstaat een omgeving waarin je ook als Europese lezer moeiteloos tot identificatie met de personages komt.
Jaloezie, familiale loyauteit en persoonlijke ambities krijgen andere vormen in diverse contexten, maar ze blijven herkenbaar als de verteller focust op de menselijkheid van die emoties en niet enkel op de toevallige verschijningsvorm. Deze kortverhalen zijn pareltjes van accurate vertelkunst en aandachtige observatie. Wie “typisch Nigeriaanse orale tradities” wil, zal elders moeten zoeken.
Het ding om je hals door Chimamanda Ngozi Adichie is uitgegeven door De Bezige Bij. 255 blzn. ISBN 978 90 234 5392 5