Rafael Correa over Venezuela: agressie van alle kanten

Extra

Rafael Correa over Venezuela: agressie van alle kanten

Rafael Correa over Venezuela: agressie van alle kanten
Rafael Correa over Venezuela: agressie van alle kanten

De val van de olieprijs en de dood van Hugo Chávez hebben het land in een puinhoop veranderd. Maar is dat een voldoende verklaring voor de chaos waarin het zich nu bevindt? Een zijsprong tijdens het gesprek dat Alma De Walsche had met Rafael Correa, gewezen president van Ecuador.

© Brecht Goris

© Brecht Goris​

Is het geen vergissing geweest van president Maduro om het herroepingsreferendum (een instrument voor tussentijdse peiling bij de bevolking naar de steun voor de zittende president. Dat instrument was door Hugo Chávez in de grondwet ingevoerd en werd vorig jaar door de oppositie ingeroepen) tegen te houden?

Rafael Correa: Maduro heeft dit niet tegengehouden, er waren onvoldoende handtekeningen denk ik. Ook de grondwetgevende vergadering, die onlangs is bijeengeroepen, is een maatregel die in de grondwet is voorzien. Wel ben ik van mening dat er verkiezingen zouden moeten worden georganiseerd, eenmaal de gemoederen enigszins bedaard zijn.

Dat is een van de manieren om in een democratie conflictsituaties op te lossen, als een uitlaatklep om druk af te laten. Maar eerst moet er wat meer stabiliteit komen in het land. De grondwetgevende vergadering lijkt wel een aantal zaken op gang te brengen en hopelijk is er snel een uitweg.

Venezuela is een land dat te maken heeft met agressie van alle kanten. Het kampt met een ernstige economische, sociale en politieke crisis, een boycot van rechts, van de ondernemers, agressie van de media, en een boycot en agressie van buitenaf.

‘Het is echt democracy under attack. Het maakt allemaal deel uit van een bewuste strategie om de dynamiek van integratie van de regio en van progressieve regimes tegen te werken.’

Er zijn manifest externe krachten werkzaam tegen het regime maar je kan niet elk protest afdoen als manipulatie. Hoe maak je het onderscheid tussen protest uit frustratie en manipulatie van buitenaf?

Rafael Correa: Er leeft effectief een groot ongenoegen bij de bevolking maar vaak is dat ook geïnduceerd van buitenaf. De democratieën in Latijns-Amerika zijn niet te vergelijken met die in België of de VS, waar zelfs een Trump aan de macht kan komen zonder de democratie echt in gevaar te brengen. In Ecuador, Bolivia of Venezuela is het heel makkelijk om het systeem onderuit te halen. De economie destabiliseren is een regime destabiliseren. Er is een reële crisis, er is reëel ongenoegen bij de bevolking, maar het gaat hier niet om een stabiele democratie, het gaat om een regime dat aangevallen wordt.

U vindt het ongewenst dat de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) tussenkomt. Maar Unasur, de Unie van Zuid-Amerikaanse landen, en Celac (de Gemeenschap van Latijns-Amerikaanse en Caraïbische Staten) hebben ook geen uitweg uit de crisis kunnen bewerkstelligen.

Rafael Correa: Fidel Castro noemde de OAS “het ministerie van de kolonies”. De gedachte dat we onze problemen en conflicten in Washington moeten gaan oplossen, is zonder meer beschamend. Wat Unasur en Celac betreft: ze hebben ons geneutraliseerd. Men voert de externe druk op en dan is het heel makkelijk om democratieën zoals de onze in gevaar te brengen.

Het opmerkelijke is dat het altijd gebeurt met linkse regimes, nooit met rechtse. Unasur heeft zelfs geen algemeen secretaris meer en dat is onderdeel van de algemene boycot. En Celac is zo goed als van tafel geveegd want de recente regeringen hechten er nauwelijks nog belang aan. Een aantal jaren geleden hadden we in sommige landen ook rechtse regimes maar we waren het over twee dingen eens: integratie en democratie. De huidige leiders geven daar geen zier om en werken dat doelbewust tegen. Het is echt democracy under attack.

Het maakt allemaal deel uit van een bewuste strategie om de dynamiek van integratie van de regio en van progressieve regimes tegen te werken.

Lees hier het volledige interview met Rafael Correa