Drie vragen aan … Andris Piebalgs

Waarom dit thema?

Andris Piebalgs: Wij vinden onze hoge levensstandaard zo vanzelfsprekend, terwijl een miljard mensen geen veilig drinkwater heeft en anderhalf miljard mensen niet beschikken over elektriciteit. We kunnen niet aan de kant blijven staan en ons van die problemen niets aantrekken. Vroeg of laat krijgen we te maken met de impact ervan. We willen niet zozeer de harten van de Europeanen veroveren, maar de mentaliteit en het gedrag veranderen. We moeten strategieën uitbouwen om de schaarste te leren hanteren en anders om te gaan met water, energie en land. Ontwikkelingshulp is belangrijk, maar er is een grens aan wat we kunnen doen. De problemen blijven groeien: de bevolking neemt toe en de klimaatopwarming maakt alles erger.

Ontwikkelingshulp doet steeds meer een beroep op de private sector, maar die heeft geen missie van armoedebestrijding.

Andris Piebalgs: Als we de private sector uitsluiten, kunnen we onmogelijk dezelfde impact realiseren. Opdat die goed zou kunnen werken, moet er wel een wettelijk kader zijn, en mensen moeten kunnen kiezen, naargelang van hun noden en mogelijkheden. Voor energie bijvoorbeeld moet er een strategie uitgewerkt worden om duurzame energie voor iedereen toegankelijk te maken, ook op het platteland, met tarieven die voor iedereen haalbaar zijn. Tegelijk willen we erover waken dat de nationale wetgeving aangepast is en dat iedereen kan aansluiten. Tot nog toe was het probleem dat de private sector er erg weigerachtig tegenover stond vanwege de instabiliteit en de politieke uitdagingen. In zo’n strategie willen wij de risico’s dekken die de private sector neemt.

Veroorzaakt Europa met zijn biobrandstoffenbeleid zelf geen problemen met land en voedsel?

Andris Piebalgs: Voor biobrandstoffen kan ik zeggen dat we geen biodiesel ingevoerd hebben van ACP-landen, en voor bio-ethanol kwam niet eens 13 procent van ACP-landen. We hebben eigenlijk maar één leverancier en dat is Brazilië. We deden ook een onderzoek omtrent indirecte veranderingen in landgebruik als gevolg van de biobrandstoffen en hebben heel wat richtlijnen ingevoerd. Ik weet dat dit het probleem niet oplost globaal bekeken, maar ik denk wel dat wij een zuiver geweten hebben. Biobrandstoffen zullen er toch komen. Laat ons dat dan zo hanteren dat het de voedselzekerheid niet in het gedrang brengt en dat verantwoord wordt omgegaan met watergebruik.

Voor landgrabbing ligt het ingewikkelder. Alleen met duidelijke eigendomstitels en transparantieregels kunnen we dit probleem aanpakken. Wanneer we de private sector ondersteunen bij landbouwprogramma’s of energieproductie, moeten we daar heel attent voor zijn. We moeten erop letten dat we niet nog meer sociale ongelijkheid creëren.