Tussen joggingbroek en djellaba

Zomerreeks: Ik ga op reis en ik neem mee...

Op vakantie gaan betekent voor R’Himo letterlijk terugkeren naar haar roots. Dat weerspiegelt zich ook in haar kleding: de Brusselse stopt elk jaar opnieuw twee djellaba’s in haar koffer die ze aantrekt zodra ze voet in Marokko zet. ‘Als ik naar de soek ga, loop ik het liefst in een djellaba rond.’

  • © R'Himo Assecoum R'Himo Assecoum: 'Naarmate ik ouder word, merk ik dat ik tradities belangrijker ga vinden' © R'Himo Assecoum

R‘Himo Assecoum (52) heeft drie volwassen dochters en is educatief medewerker bij Femma in Brussel. Ze was nog geen twee jaar oud toen ze samen met haar ouders naar ons land immigreerde. Hoewel ze zich nog maar weinig van haar prille jeugd in Marokko herinnert, voelt ze zich – mede dankzij haar kleding – helemaal thuis in haar vaderland.

Wanneer vertrek je naar Marokko?

R’Himo Assecoum: We hebben bewust gekozen om aan het einde van augustus te vertrekken en half september terug te keren. We hebben zowel familie op het platteland als in de stad wonen, maar daar is het tijdens de zomermaanden altijd erg druk. In juli en augustus wordt Tanger overrompeld door Marokkanen uit allerlei verschillende landen. De stad is dan overbevolkt.

Ik heb geen kleine kinderen meer die op 1 september op de schoolbanken moeten zitten, dus vertrekken we pas aan het einde van de zomer. Dan is het rustiger.

Wat stop je in je koffer dat je niet kan missen tijdens je vakantie?

R’Himo Assecoum: Ik neem heel veel dingen mee die andere vrouwen ook in hun koffer steken, maar wat ik zeker niet kan missen zijn twee djellaba’s. Ik draag dat bijna nooit in België. Alleen voor speciale gelegenheden trek ik hier een djellaba aan. Maar als ik naar Marokko ga, zitten er steevast twee in mijn koffer.

Ik draag ze enorm graag op vakantie. Ik zeg niet dat ik geen westerse kledij aandoe als ik op vakantie ga, maar overdag loop ik toch het liefst in een djellaba rond.

Waarom draag je ze zo graag?

‘Je kan het vergelijken met mensen die graag een jogging dragen.’

R’Himo Assecoum: Omdat ik dan minder opval. Ik word niet overal nagekeken, maar ga juist op in het geheel. Je voelt dat de communicatie met de lokale bevolking veel vlotter verloopt. In de grootsteden dragen Marokkanen ook westerse kledij, maar toch merken ze altijd aan je kleding dat je toerist bent. En ze maken de prijs selon la tête du client, zoals ze dat in het Frans zeggen. Als je een djellaba draagt, valt het niet onmiddellijk op dat je toerist bent en kan je makkelijker afdingen.

Een djellaba is ook gewoon comfortabel. Als ik op vakantie ben, wil ik me ontspannen voelen. Als je een djellaba draagt, moet je je hoofd niet breken over hoe je het gaat combineren. Je trekt hem gewoon aan en dat is het. Je kan het een beetje vergelijken met mensen die graag een jogging dragen.

Er is ook nog een andere reden die niets met gemak te maken heeft. Naarmate ik ouder word, merk ik dat ik tradities belangrijker ga vinden. Alle dingen die te maken hebben met mijn afkomst begin ik meer te waarderen en toe te passen. Hier in het Westen zijn we al veel tradities verloren. Door een djellaba te dragen, probeer ik ze toch een beetje in ere te houden.

Je neemt de djellaba’s mee vanuit België. Laat je ze dan ook hier maken?

R’Himo Assecoum: Nee, in België is dat heel duur. Ik laat bijna elk jaar een nieuwe djellaba naaien als ik in Marokko ben. Ze worden daar ambachtelijk gemaakt en daar steekt een hele hoop tijd en werk in. Ik probeer zo ook de lokale economie te ondersteunen. In Marokko heeft iedereen wel een familielid die zo’n winkeltje heeft of er in werkt. Soms leeft een hele familie van de inkomsten van die kledingstukken.

‘Djellaba’s zijn ook onderhevig aan mode.’

Djellaba’s zijn ook onderhevig aan mode. Het model blijft altijd hetzelfde, met lange mouwen en een capuchon, maar over de afwerking wordt heel hard nagedacht. Je kan er verschillende modetrends in onderscheiden. Je hebt simpele, maar ook feestelijke djellaba’s.

Djellaba’s, kaftans: het is een hele industrie die de economische en maatschappelijke ontwikkelingen heeft overleefd. Mensen dragen ze nog steeds graag en ik voel mij er heel gemakkelijk bij. Ik ben heel ontspannen als ik in Marokko ben. Maar hoewel ik door mijn familie helemaal in de cultuur word opgenomen, behandelt de lokale bevolking me toch nog altijd een beetje als een westerling. Dankzij de djellaba’s voel ik me iets minder als een buitenstaander.

* In onze zomerreeks “Ik ga op reis en ik neem mee” vragen we aan mensen die op reis gaan welk bijzonder voorwerp ze in hun reiskoffer meenemen en waarom.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.