Arbeiders Chileense zalmkweek blijven in de kou staan
Daniela Estrada
03 september 2008
De Chileense regering maakt de massale zalmkweek in het land milieuvriendelijker en veiliger, maar de arbeiders worden vergeten, klagen actiegroepen. Duizenden arbeiders verloren hun baan toen een virus de sector vorig jaar lamlegde. Nog meer vis produceren is geen optie, vinden milieugroepen.
“In de ogen van de buitenwereld beschermen we het milieu, maar wie bekommert zich om de gezinnen van de mensen die werden ontslagen?”, vraagt Cecilia Millán, hoofd van de Chileense afdeling van de internationale hulporganisatie Oxfam, zich af. Door alleen de werkomstandigheden te verbeteren, heeft de regering half werk geleverd om de crisis aan te pakken, zegt ze.
Maandag lanceerden Oxfam en de Chileense stichting Terram het tweede deel van de campagne “Durf tegen de stroming in zwemmen”. De campagne wil de problemen in de zalmindustrie onder de aandacht brengen. Op een persconferentie riepen de organisaties de autoriteiten op om de zalmkweek vanuit de Los Lagos-regio, op meer dan 1000 km ten zuiden van Santiago, niet verder uit te breiden naar de nog zuidelijker gelegen regio’s Aysén and Magallanes.
Chili moet als producent van gekweekte zalm en forel enkel Noorwegen laten voorgaan in de wereld. De industrie kende een fenomenale groei na de introductie van beide uitheemse vissoorten in de jaren 1980. In 2007 bracht de uitvoer 2,2 miljard dollar op en stond de sector in voor naar schatting 55.000 rechtstreekse en onrechtstreekse banen.
Antibiotica
Daar kwam in juli 2007 abrupt een einde aan toen een dodelijk virus dat zalmanemie (ISA) veroorzaakt, de kop op stak. Bedrijven zagen zich gedwongen een groot deel van hun productie-eenheden te sluiten en alle besmette vissen af te maken.
Een artikel van 27 maart 2008 in de New York Times gaf de zalmkweek in Chili een nieuwe moordklap. Naast de kritiek dat bepaalde bedrijven in de sector geen oog hebben voor de volksgezondheid en het milieu vervuilen, haalde het artikel uit naar het onvermogen van de kwekerijen om de verspreiding van het virus tegen te gaan. Tot slot zouden ze antibiotica door elkaar gebruiken.
De regering schoot wakker en richtte de Zalmwerkgroep op. Daarin zetelden autoriteiten en experts onder leiding van economieminister Hugo Lavados, die de resultaten van de groep vorige week presenteerde. De veranderingen in hygiëne- en milieuvoorschriften zouden tegen december 2008 rond zijn. Zo komt er meer toezicht op de viskweek en wordt het gebruik van antibiotica aan banden gelegd.
Werkongevallen
Oxfam en Terram Foundation verwelkomen de maatregelen van de werkgroep, maar klagen dat er niets gebeurt voor de duizenden arbeiders die in de nasleep van de crisis op straat werden gezet. Volgens Lavados werden meer dan 1.000 mensen ontslagen na het sluiten van productie-eenheden, maar ngo’s menen dat het er 3.000 zijn. Flavia Liberona, hoofd van Terram, stelt dat haar organisatie de werkgroep heeft gevraagd om de tewerkstelling in de sector aan te pakken, maar zonder resultaat.
“Een groot deel van de arbeiderslonen in de zalmindustrie hangt of van de productiehoeveelheid, ook wanneer externe factoren zoals het ISA-virus meespelen”, legt Liberona uit. “Bij een epidemie hebben de arbeiders het meeste te verliezen, niet de bedrijven”, klaagt ze. Bovendien heeft de sector het op één na hoogste aantal werkongevallen van het land: gemiddeld komt een duiker per maand om het leven, aldus Liberona.
Ondanks de crisis groeide het uitvoervolume van Chileense zalm en forel in 2007 met drie procent en nam de waarde van de export met 2,6 procent toe vergeleken met 2006.