Britse expeditie verrast door opmerkelijke comeback blauwe vinvis

Nieuws

Zuid-Georgië was ooit een centrum van de walvisvangst

Britse expeditie verrast door opmerkelijke comeback blauwe vinvis

Britse expeditie verrast door opmerkelijke comeback blauwe vinvis
Britse expeditie verrast door opmerkelijke comeback blauwe vinvis

IPS

23 november 2020

Na meer dan vijftig jaar afwezigheid is de blauwe vinvis terug in de antarctische wateren rond Zuid-Georgië, ooit een belangrijk centrum voor de walvisvangst. Britse wetenschappers telden er minstens 58 dieren en spreken van een erg hoopgevende comeback.

Gregory

Gregory “Slobirdr” Smith / Flickr (CC BY-SA 2.0)

Ooit wemelde de zee rond Zuid-Georgië, een eiland tussen Antarctica en Zuid-Amerika, van de blauwe vinvissen. Maar de industriële walvisvangst, die vanaf 1904 een basis had op het eiland, doodde in totaal meer dan veertigduizend exemplaren, tot de soort in de jaren 1960 werd beschermd. De blauwe vinvis keerde niet terug naar de wateren rond Zuid-Georgië.

Opmerkelijke comeback

Al meer dan twintig jaar speuren onderzoekers van de British Antarctic Service (BAS) er naar blauwe vinvissen, maar alle expedities tussen 1998 en 2018 leverden maar één waarneming op.

Tot nu: een expeditie eerder dit jaar resulteerde in 58 waarnemingen en talrijke akoestische sporen van de dieren. Eerder nam ook al het aantal waarnemingen door toeristen en zeelui toe.

Wetenschappers spreken van een opmerkelijke comeback. ‘Dit is een opwindende ontdekking’ zegt Jennifer Jackson, die de expeditie leidde. ‘Nu de wateren rond Zuid-Georgië uitgeroepen zijn tot beschermd gebied, hopen we dat het herstel van de populatie zich kan verder zetten.’

Collectief geheugen gewist

‘De blijvende afwezigheid van de blauwe vinvis rond het eiland is een schoolvoorbeeld van hoe een lokale populatie zo ver uitgeput raakt dat ze zich niet kon herstellen’, zegt Susannah Calderan, hoogleraar Mariene Ecologie. ‘Dit jaar is daarom bijzonder, met meer waarnemingen dan we ooit hadden kunnen hopen.’

‘We weten eigenlijk niet waarom het zo lang geduurd heeft voor de walvissen om terug te keren’, zegt Calderan. ‘Mogelijk zijn er zoveel dieren gedood dat de culturele kennis over de voedselbronnen van deze streek uitgewist werd, en worden die nu pas weer ontdekt.‘