Bunko’s besmetten Mexicaanse kinderen met leesmicrobe

Bunko’s zijn minibibliotheken met een of meer vrijwilligers waar kinderen rustig kunnen lezen, naar verhalen kunnen luisteren en er ongeremd over kunnen praten. Bunko’s kunnen zowel in openbare als private ruimtes worden ondergebracht, zelfs in iemands huis.
Er bestaan al meer dan vijftig bunko’s in Mexico en dit jaar gaan er nog zes open, met de steun van privésponsors.
”In deze ruimtes worden aan de kinderen kwaliteitsboeken aangeboden en leessessies waarin men naar een respectvolle en creatieve dialoog streeft over wat men gelezen heeft”, zegt Azucena Galindo, directeur-generaal van A Leer, de organisatie die de Mexicaanse bunko’s gelanceerd heeft.
Het bunko-concept ontstond vorige eeuw in Japan. Een bekend voorbeeld is dat van jeugdauteur en vertaalster Hanako Muraoka. Na de dood van haar zoon vond ze troost in het openstellen van zijn bibliotheek voor de kinderen uit de buurt.
In 1993 kreeg A Leer de steun van de Internationale Vereniging van Kinderbunko’s (IACB) voor de oprichting van de eerste twee bunko’s in Mexico.

Zin krijgen in lezen

A Leer is de Mexicaanse tak van de International Board on Books for Young People (IBBYP), een internationale organisatie die in 1953 in Zürich werd opgericht met de bedoeling “de verstandhouding tussen de volkeren te bevorderen via de literatuur, vooral via kinderboeken”.
Een Mexicaan leest gemiddeld minder dan twee boeken per jaar. “We willen bereiken dat kinderen zin krijgen in lezen, dat het betekenis heeft voor het kind”, zegt Galindo.
In een ander project van A Leer, Wij tussen boeken, gaan 850 vrijwilligers verhalen voorlezen in 57 staatsscholen in de Mexicaanse hoofdstad. Volgend jaar wil de organisatie naar 1200 vrijwilligers voor dit project, goed voor een bereik van 26.000 kinderen.
In september begint de organisatie ook met voorleessessies voor slechthorenden, waarbij een doventolk wordt toegevoegd aan de verteller.