Cuba vergrijst in hoog tempo
Patricia Grogg
13 september 2012
De Cubaanse bevolking vergrijst in hoog tempo. Een volkstelling moet duidelijk maken hoeveel ouderen in precaire omstandigheden leven.
“We worden veel sneller oud dan we oud leren zijn”, zegt Juan Carlos Alfonso, directeur van de Volks- en Woningtelling die zaterdag begint in Cuba.
De telling, die tot 24 september duurt, moet (onder meer) aangeven hoeveel senioren precies alleen leven, in precaire omstandigheden, zonder toegang tot basisdiensten als drinkwater, en met schaarse economische middelen.
“Vroeger waren er veel kleinkinderen om voor de grootouders te zorgen, nu zijn er meer grootouders dan kleinkinderen”, zegt Alfonso.
Zestigplussers
Volgens het Nationaal Bureau voor Statistieken en Informatie was 17,8 procent van de Cubaanse bevolking ouder dan zestig in 2010. In 2025 zullen de zestigplussers al meer dan een kwart (26 procent) van de bevolking uitmaken, met een zeer grote groep tachtigplussers.
Vanaf 2018 zal de actieve bevolking systematisch kleiner worden.
In 2008 trok Cuba de pensioenleeftijd al op van 55 naar 60 jaar bij vrouwen en van 60 naar 65 bij mannen.
De problemen van de vergrijzing worden nog aangescherpt door de economische problemen die Cuba al jaren teisteren.
Op zijn zesde congres vorig jaar keurde de Communistische Partij een reeks sociaaleconomische hervormingen goed. De vergrijzing was daarbij een van de prioriteiten.
Luiers
Niet alleen op de arbeidsmarkt maar ook op de sociale dienstverlening neemt de druk toe.
“Ik ben drie jaar geleden gestopt met werken om mijn zieke vader te verzorgen. Het was een echte lijdensweg om wegwerpluiers, anti-decubitusmatrassen (tegen doorligwonden) en medicijnen voor zijn huid te vinden”, zegt de 51-jarige Niuris García uit Havana.
De regering probeert luiers te verstrekken aan senioren maar dat gebeurt niet systematisch en er zijn er te weinig, zegt ze.
Er is ook een tekort aan brillen, kunstgebitten, hoorapparaten, prothesen, orthopedische schoenen en krukken.
Defecte liften
Voor de families die hun ouderen verzorgen, lopen de rekeningen voor medicijnen en verpleging op. En vaak zijn het de vrouwen die de zorg voor de ouderen boven op de andere taken krijgen.
“Ik zie het alle dagen”, zegt Dunia Marrero, arts in Havana. “De vrouw geeft haar werk op, laat alles vallen, om voor de zieken of ouderen te zorgen.”
In de hoofdstad zijn veel straten en gebouwen niet aangepast aan het snel groeiende aantal senioren. De straten en trottoirs liggen er zo slecht bij dat er valpartijen dreigen. De liften in veel hoge gebouwen werken niet of slecht.
“Ik woon alleen op de tiende verdieping en de lift is defect. Soms kan ik wekenlang niet naar beneden”, zegt Aurelia García. Zodra ze kan, brengt ze de dag door in een gemeenschapscentrum waar ze eten krijgt en andere senioren ontmoet.