De koorts stijgt
Terwijl buiten in de vrieskou tienduizenden nieuw aangekomen deelnemers aanschoven voor registratie, steeg binnen de koorts in het onderhandelingsproces. Maandag 14 december was de dag van de Afrika-boycot.
Verontwaardiging en frustratie
Een echte boycot is het vooralsnog niet geworden, maar gedurende het grootste deel van de dag heeft de groep van de G77 + China zich teruggetrokken uit de onderhandelingen. In de loop van de dag is er informeel wel verder overlegd, maar het was wachten tot de avond voor er een officiële verklaring kwam van de G77+China. Bernaditas Müller, uit de Filippijnen, vertolkte er het standpunt van de groep: ‘Deze conferentie is té belangrijk om niet tot ernstige besluiten te komen. Een aantal zaken kunnen we niet laten passeren. We voelen dat er met ons onvoldoende rekening wordt gehouden.’ Aanleiding was een diner zondag avond, waarop 48 ministers waren uitgenodigd om over een potentieel akkoord te overleggen. Müller: ‘Waarom die 48, en waarom niet alle landen van de VN? Wij zijn hier voor een gezamenlijk overleg. Bovendien, nooit eerder in het proces waren het de ministers die over dit thema onderhandelden. Dit is de taak van de landendelegaties, en die mensen weten intussen waarover het gaat. De ministers kennen onvoldoende de details. Wij willen een akkoord dat het probleem oplost en waarin wordt rekening gehouden met ons, die nu al de impact van de opwarming voelen.’
G77-onderhandelaar Kamel Demouai vatte de knelpunten als volgt samen: ‘Het gaat hier over een probleem van communicatie en transparantie; er circuleert een veelheid aan voorstellen, en ook delegatieleiders lopen daarin verloren. Een tweede punt is dat sommige kleine landen maar een kleine delegatie hebben, terwijl er belangrijke en beslissende vergaderingen tegelijk doorgaan. Zij zijn dus in een zwakkere onderhandelingspositie. Bovendien wil men, omwille van de massale toeloop, de komende dagen de toegang beperken voor NGO’s en groepen uit de civiele samenleving. Wij vinden dat onredelijk om dit te doen eens de mensen tot hier zijn gekomen. Waarom heeft men dan niet eerder de accreditaties gestopt?’
Over de financiering aan ontwikkelingslanden die de EU vorige week beloofde voor de periode 2010 - 2012, is men ook kritisch. ‘Dat geld is heel welkom’, aldus Kamel Demouai, ‘maar er is geen enkele belofte gedaan voor financiering na 2012, en het is ook helemaal niet duidelijk dat dit geld is bovenop het al toegezegde ontwikkelingsgeld.’
Het geeft een idee van de frustraties, en de oplopende spanningen.
Steeds complexer
Er gaan geruchten dat de G77 +China wel eens de onderhandelingen zouden kunnen verlaten. Anderen zeggen dan weer dat deze opstelling deel is van een strategie om de rijke landen tot strengere afspraken te dwingen. Eén ding is echter heel duidelijk: voor deze groep van G77 ligt het heel moeilijk dat de rijke landen er zich van af zouden maken met een akkoord waarin met geen woord meer gerept wordt over de historische verantwoordelijkheid. Uiteindelijk, zo klinkt het voortdurend bij de G77, hebben zij het probleem veroorzaakt.
‘Dit gaat over mensen die in hun overleven bedreigd zijn, over mensenrechten en rechtvaardigheid, en over een planeet voor toekomstige generaties,’ was ook het betoog van Bangladesh.
Op dit ogenblik is het allerminst duidelijk hoe ver de onderhandelaars zullen opschieten tegen vrijdag. Maar de tijd dringt.