De Rode Duivels gaan naar Israël. Is dat een goed idee?

Nieuws

De Rode Duivels gaan naar Israël. Is dat een goed idee?

De Rode Duivels gaan naar Israël. Is dat een goed idee?
De Rode Duivels gaan naar Israël. Is dat een goed idee?

Het toeval –of is het eerder het ongeluk?–  wil dat de Rode Duivels voor hun volgende echte match moeten afreizen naar Israël, dat in zijn jongste oorlog tegen Gaza al meer dan 170 Palestijnse doden, meer dan 1200 gewonden en zeker 17.000 "interne" vluchtelingen gemaakt heeft. Kan voetbal dat negeren?

De shirts, vlaggen, spiegelhoesjes, knuffelduivels en andere parafernalia kunnen even de was en dan de kast in, nu de Wereldbeker in Brazilië afgesloten werd met het mooie doelpunt van Götze. Maar straks begint het allemaal opnieuw, ditmaal met de voorronde voor het Europees Kampioenschap in 2016. De eerste match daarvoor staat al gepland op 9 september dit jaar.

Het toeval –of is het eerder het ongeluk?–  wil dat de Rode Duivels voor dat eerste treffen moeten afreizen naar Israël, wiens jongste oorlog tegen Gaza op het moment dat de Wereldbeker afgefloten werd al meer dan 170 Palestijnse doden, meer dan 1200 gewonden en zeker 17.000 “interne” vluchtelingen gemaakt had.

Rode kaart

Is het in deze omstandigheden nog mogelijk om het Europese voetbal buiten de gevarenzone van de internationale politiek te houden? Die vraag leeft trouwens al langer dan het jongste offensief tegen Gaza. Israël zou de Palestijnen bijvoorbeeld al jaren de mogelijkheid om een professionele sportcultuur uit te bouwen ontzeggen.

De klachten hierover gaan verder dan het hinderen van de bewegingsvrijheid van Palestijnse sporters in of tussen de Westerlijke Jordaanoever of de Gazastrook. Stadions en sportinfrastructuur ontsnappen niet aan de bombardementen op Palestijnse doelwitten; de bouw van nieuwe stadions wordt geblokkeerd;  buitenlandse clubs, spelers en donaties krijgen vaak niet te kans om de Palestijnse gebieden te bereiken; Palestijnse spelers en delegaties worden zonder reden vastgehouden of opgepakt… De Palestijnse voetbalbond publiceerden een boekje waarin honderden voorbeelden van dergelijke belemmeringen uit de voorbije vijf jaar werden verzameld.

Afgelopen april startten Amerikaanse en Arabische sportactivisten daarom de Red Card campaign om Israël als voetballend land zijn status als FIFA-lid te ontnemen. Het model dat de actievoerders voor ogen staat, is de sportboycot van Zuid-Afrika ten tijde van het apartheidsregime. Internationaal isolement kan een staat onder druk zetten om de mensenrechten beter te respecteren, geloven ze.

FIFA fair play?

Terwijl de wereld in aanloop naar de wereldbeker vooral oog had voor de sociale wantoestanden in Brazilië, speelde terzelfder tijd (midden juni) een heel andere strijd af in de coulissen van het Braziliaanse FIFA-congres te Sao Paulo.

Jibril Rajoub, het hoofd van de Palestijnse voetbalbond, kreeg systematisch nul op het rekest toen hij de Isaëlische veiligheidsdiensten verzocht de reisbeperkingen van Palestijnse voetballers en gedelegeerden te verzachten. Daarom kondigde hij aan dat hij midden juni, op het FIFA-congres in São Paulo, effectief zou verzoeken om Israël van de lijst met FIFA-leden te schrappen.  Uiteindelijk zag hij daar, op aanraden van enkele andere Arabische delegaties, toch van af. Er zou wellicht te weinig steun komen van andere FIFA-landen, terwijl een dergelijk uitsluitingsverzoek een akkoord moet krijgen van 75 procent van de leden.

Toch werden de grieven van de Palestijnen door FIFA-voorzitter Sepp Blatter erkend. Hij riep de Israëlische regering op om de Palestijnse spelers meer bewegingsruimte te geven en benadrukte dat de medewerking van Israël cruciaal is. Tevens richtte hij een neutraal verzoeningscomité op. Dit moet voor het einde van het jaar met conclusies komen.

Thomas Ernst schreef in het  Zomernummer van MO* -over de Wereldbeker in Brazilië en Qatar- dat ‘nog voor het eerste fluitsignaal weerklinkt, het nakende evenement voor politieke doeleinden geïnstrumentaliseerd wordt’. Die bedenking geldt wellicht ook buiten het ultieme evenement, en in die zin is de vraag niet of men voetbal wel of niet politiek gebruikt, maar eerder voor welke politiek het voetbal zich laat gebruiken.

Met de escalerende oorlog voor ogen, vraagt MO* zich daarom af wat de Rode Duivels moeten of kunnen doen op 9 september. Alle suggesties van fans, analisten, spelers en andere betrokkenen zijn welkom.