Drijfhout in IJsland komt uit de Sovjet-Unie

Elk jaar reist hout uit de noordelijke bossen van Noord-Amerika, Europa en Azië mee met de transpolaire ijsdrift, de oceaanstroom die zee-ijs over grote afstanden vervoert. Wanneer het ijs smelt in de zomer, blijven grote hoeveelheden hout achter op de kusten van de eilanden in de IJszee, vooral IJsland, Groenland Spitsbergen (Svalbard) en de Faeröer.

Men heeft lang gedacht dat dit hout duizenden jaren oud was. Maar een studie van de jaarring spreekt dat nu tegen.

Siberië

Wetenschappers wisten al dat het hout vooral uit Centraal-Siberië komt. Het meeste hout komt van een Siberische variant van de grove den. Ze namen nu 2500 stalen van het hout en vergeleken die met een gegevensbank met data over Siberische bomen. Het hout blijkt heel wat jonger te zijn dan gedacht.

De onderzoekers konden 500 stalen dateren. Daarvan komen er minstens 324 van gekapte bomen. Drie kwart van die bomen zijn gekapt tussen 1920 en 1975, met een piek rond 1960. Dat is de periode van de Sovjet-Unie. Na de Tweede Wereldoorlog nam de boskap daar inderdaad fors toe.

Het gekapte hout werd vervoerd via de rivieren. Een groot deel ging daarbij verloren. Door introductie van nieuwe technieken in 1975 daalde dat verlies.

De studie verscheen in het vakblad Arctic, Antarctic, and Alpine Research.