Een verblijfsvergunning garandeert geen zorgenvrij bestaan

Nieuws

Een verblijfsvergunning garandeert geen zorgenvrij bestaan

David Verhelst

30 maart 2011

Alle soorten migranten lopen in Europa het risico om in de armoede terecht te komen. Dat meldt de Jesuit Refugee Service (JRS) op zijn studiedag in Brussel. Volgens JRS hebben niet enkel de mensen zonder papieren weinig of geen toegang tot onderwijs, sociale zekerheid of gezondheidszorg, de probleemgroep is veel breder.

Voor zijn rapport Living in Limbo onderzocht de JRS de voorbije vijf jaar in dertien Europese landen het asielbeleid en de levensomstandigheden van de migranten. De grote vaststelling is dat alle types migranten in armoede kunnen terecht komen. Volgens Stefan Kessler van JRS Europe heeft het beleid daar veel mee te maken.

Armoede komt het meest voor bij mensen van wie de asielaanvraag werd geweigerd of bij mensen die de mogelijkheid niet hebben om terug te keren naar het thuisland. Maar ook mensen die wel een verblijfsvergunning hebben gekregen, hebben in sommige Europese landen - zoals Italië – weinig of geen toegang tot onderwijs, sociale zekerheid, gezondheidszorg en tewerkstelling.

“Zaken zoals de taal leren zijn cruciaal om niet in de armoede terecht te komen”, aldus Louise Zanré van JRS UK. De meeste vluchtelingen zijn volgens haar bereid om te werken en zijn niet naar het land gekomen om te profiteren van de uitkeringen. In Groot-Brittannië mogen ze echter niet werken zolang de procedure loopt. Daarna bepaalt de overheid in welke sectoren ze mogen werken. Als ze de nodige kwalificaties niet hebben, is de kans dus groot dat ze in de armoede terecht komen.

Europees probleem

“De problematiek van armoede bij migranten is een pan-Europees probleem”, aldus Kessler. Het gebrek aan toegang is zeker geen toeval, maar het resultaat van het beleid. De politieke wil om dat te veranderen is volgens hem niet aanwezig.

Door het verdrag van Lissabon heeft Europa de mogelijkheid gekregen om in dit domein op te treden. Voorlopig doet het dat nog niet. De JRS heeft wel geprobeerd om de problematiek op de agenda te zetten, maar het is volgens Kessler voorlopig op de lange baan geschoven. Omdat de problematiek verschillende beleidsdomeinen omvat, wil volgens Kessler geen enkele commissaris alleen het initiatief nemen.

Met de conferentie op 28 maart hoopt de JRS samen met andere ngo’s druk te zetten de Commissie en het Parlement om toch een Europese aanpak voor het probleem te stimuleren.