Georgische regio’s zien nieuwe kans in Kosovo

Sinds 2008 erkennen vier landen, met Rusland op kop, de onafhankelijkheid van Abchazië en Zuid-Ossetië. De legitimering van Kosovo’s eenzijdige afspliting door het Gerechtshof van Den Haag deze zomer kan dat aantal doen stijgen. Want als de rechter besloot dat ‘het Internationaal recht geen verbod op een onafhankelijkheidsverklaringen kent’, hebben ook de Georgische regio’s recht op een eigen staat. Zo denken de regio’s er toch zelf over. 
Volgens Georgië zou een afscheiding de territoriale integriteit schenden. Internationaal ligt vooral de aanwezigheid van Rusland in het conflict onder vuur. Rusland speelde vanaf het begin een zeer grote rol in de problemen. Toen Georgië Abchazië en Zuid-Ossetië binnenviel tijdens de vijfdaagse oorlog van 2008, kwam Rusland militair direct in actie om ‘de aanwezige Russen te beschermen, zoals de Navo de Kosovo-Albanezen beschermde in Servië’.
Dat de meeste van die aanwezige Russen pas in 2002 een Russisch paspoort ontvingen, maakt het een zwak argument. Sterker is het argument dat iedereen in de regio’s onafhankelijkheid wil, al moet hier een redelijke voetnoot bij. Sinds de jaren ’90 veranderde de bevolkingssamenstelling in de regio’s met Russische steun enorm. De aanwezige Georgiërs werden gedeeltelijk verdreven en vervangen door ‘nieuwe’ Russen.
Vandaag lijkt Rusland zich klaar te maken voor een nieuw partijtje spierbalrollen. Het verrassingsbezoek van Medvedev aan Abchazië provoceerde Georgië en de plaatsing van raketten in Abchazië en Zuid-Ossetië kon nergens op bijval rekenen. Toch blijft het in de rest van de wereld erg stil rond de situatie. Vooral over het Georgische geweld van twee jaar geleden wordt gezwegen, ook nu Georgië hoopt op een toetreding tot de EU. Zolang geweld uit blijft, lijken de meeste landen zich liever niet uit te spreken over het conflict.