Inheemse boeren vrezen overmacht multinationals na ratificatie vrijhandelsverdrag TPP

Door het TPP dreigt de inheemse manier om aan landbouw te doen versneld te verdwijnen, zegt Francisca Rodríguez, ondervoorzitter van de Nationale Raad van Rurale en Inheemse Vrouwen (Anamuri) in Chili.

‘Het werk van vrouwen op het platteland en inheemse vrouwen draait niet alleen om voedselproductie, er is ook een bijzondere band met de grond en de natuurlijke rijkdommen.’

Voeding is big business

Als Chili het vrijhandelsverdrag met de VS goedkeurt, dreigt die inheemse kennis te verdwijnen, zegt ze. De vrouwen zullen ‘goedkope werkkrachten worden voor de bedrijven die onze natuurlijke rijkdommen plunderen.’

De vrouwen zullen ‘goedkope werkkrachten worden voor de bedrijven die onze natuurlijke rijkdommen plunderen.’

‘Vandaag heeft het kapitaal zijn wortels voornamelijk in de natuurlijke rijkdommen en alles wat men daaruit haalt. Voeding is big business. En niet alleen business, maar ook een manier om mensen in het gareel te krijgen en volksprotest af te remmen.’

Het Trans-Pacifisch Partnerschap is een vrijhandelsverdrag tussen Australië, Brunei, Canada, Chili, Japan, Maleisië, Mexico, Nieuw-Zeeland, Peru, Singapore, de Verenigde Staten en Vietnam. Het akkoord werd op 4 februari goedgekeurd, maar moet nog worden geratificeerd door de parlementen van de deelnemende landen.

Inheemse organisaties roepen de regeringen van Chili, Mexico en Peru op over het TPP eerst een volksraadpleging te organiseren. Er moet ook een onderzoek komen naar de impact van het vrijhandelsakkoord op de mensenrechten.

Burgerorganisaties uit de drie landen hadden in juni al opgeroepen het TPP niet te ratificeren.

Exodus van Mexicanen

Dit soort vrijhandelsakkoorden verklaart voor een deel de exodus van miljoenen Mexicanen naar de Verenigde Staten. 

Advocaat José Aylwin, codirecteur van het Burgerobservatorium in Chili en auteur van een boek over gevolgen van het TPP voor inheemse Latijns-Amerikanen, wijst op de gevolgen van het vrijhandelsakkoord tussen de VS en Mexico dat in 1994 van kracht werd. ‘Mexico is fundamenteel een landbouwland, het heeft een sterke landbouweconomie. In 1994 importeerde het slechts 10 procent van zijn landbouwproducten, maar vandaag importeert het al 45 procent van wat er op tafel komt.’

Dit soort vrijhandelsakkoorden ‘had negatieve gevolgen voor de rurale en inheemse economieën, die 50 procent van de grond in eigendom hebben in Mexico. Dat verklaart voor een deel de exodus van miljoenen Mexicanen naar de Verenigde Staten. Velen onder hen zijn inheemse Mexicanen en boeren.’