Jongeren ontpoppen zich tot invloedrijke groep
Peyman Pejman
04 maart 2005
Na de moord op de voormalige eerste minister Rafik Hariri demonstreerden dagelijks duizenden, en vaak tienduizenden jongeren op het centrale Plein van de Martelaren in de Libanese hoofdstad Beiroet tegen de aanwezigheid van het Syrische leger en de inlichtingendiensten. Deze groep ontbrak tot dusverre op de politieke scène, maar blijkt nu een machtige factor.
Wat ze deden heeft iets binnenin ons allemaal gedood, zegt Liz Nasrallah. Zij is een twintigjarige studente die samen met andere groepen jongeren nog steeds kampeert op het plein naast de Mohammed Al-Aminmoskee, de begraafplaats van de vermoorde Hariri. Ik heb een paar vrienden opgetrommeld, en we hebben samen beslist naar hier te komen en hier te blijven tot we de volle waarheid krijgen.
Nasrallah behoort tot de harde kern van de dagelijkse protestbeweging die elke morgen het plein ter grootte van een voetbalveld binnenstroomt. Het zijn niet uitsluitend jongeren, maar ze zijn wel in de meerderheid. Op vraag van de oppositieleiders dragen ze de Libanese vlag en roepen slogans als 2005, jaar van de onafhankelijkheid, en Nu, nu, Syrië buiten. De atmosfeer is politiek geladen, met emotionele toespraken, maar ook gezang en af en toe dans.
Deze betogingen, die de internationale televisie haalden, zijn een belangrijke factor in het slagen van de oppositiebeweging. Dat beseffen ook de oppositieleiders in het parlement, die hebben gezworen dat ze niet opgeven tot het Syrische leger en de inlichtingendiensten, die ze verantwoordelijk stellen voor de moord op Hariri, van de eerste tot de laatste uit Libanon vertrokken zijn. Ze hebben de jongeren opgeroepen de demonstraties vol te houden.
Eén reden waarom deze beweging niet kan falen, is de macht van de jongeren die dag en nacht op het plein demonstreren, bevestigt oppositieleider Nayla Moawadh. Wij als politici kunnen deze mensen niet teleurstellen.
Het zijn vooral de Libanese christenen die de voortdurende acties overdag en de aanwezigheid ‘s nachts dragen. Zij maken dan ook al jaren het epicentrum uit van de anti-Syrische beweging in Libanon. Maar de ruimere jongerenbeweging heeft een brede etnische en religieuze samenstelling. De moord op Hariri heeft de sluizen opengezet, zegt Amin Gemayel, die van 1982 tot 1988 president van Libanon was. Veel christenen zijn kwader geweest dan moslims. Maar het mooie is dat dit niet langer een louter christelijke beweging is. Dit is een waarlijk Libanese beweging geworden, en die zal niet verdwijnen.
Onder druk van twee weken zware protesten nam de pro-Syrische regering in Beiroet maandag ontslag. Sindsdien verloren de betogingen wat aan intensiteit. Veel demonstraten zijn naar huis gegaan en komen alleen ‘s avonds terug omdat ze overdag weer naar school of naar het werk gaan. Maar zij en de oppositieleiders verzekeren dat de verzwakking tijdelijk is. Ze zijn naar huis gegaan omdat ze uitgeput zijn. Maar als de overheid de moord (op Hariri) niet onderzoekt en als de Syriërs niet vertrekken, komt het volk opnieuw op straat, zegt Moawadh. (ADR)