Kindmigranten alleen op weg
Sarah Cools
09 mei 2011
Gisteren sloot het Open Doek Filmfestival af met de Argentijnse film Carancho. Latijns-Amerika kreeg tijdens dit festival een prominente plaats, met onder meer de prachtige films als También la lluvia en El agua del fin del mundo. Deze laatste werd ook bekroond met de Canvas-award, uitgereikt door Open Doek. De jaarlijks uitgereikte Dirk Vandersypen Award ging bij de voorstelling van woensdag naar Rebecca Cammisa voor haar documentaire Which Way Home. In de film toont de Amerikaanse regisseuse de vlucht van kinderen uit Latijns-Amerika naar de Verenigde Staten.
Met de Dirk Vandersypen Award willen de organisatoren van dit initiatief het in de dagelijkse nieuwsstroom onderbelichte continent in de kijker zetten en hiermee de nagedachtenis van journalist en Latijns-Amerika correspondent Dirk Vandersypen in ere houden. Dit jaar gaat de eer dus naar Which Way Home.
Reizen op het beest
In de film volgt Cammisa kinderen van vaak niet ouder dan negen jaar. Vanuit Honduras, Mexico, El Salvador of Guatemala reizen ze, zonder begeleiding, naar het beloofde land: de VS. Helemaal alleen hopen ze er werk, geld of hun ouders te vinden. Anderen hopen op adoptie. De weg naar hun droom van een beter leven is hard en gevaarlijk. Veel kinderen sterven onderweg aan ontbering, slechte hygiëne of ongevallen. Hun vervoer is het beest, een goederentrein die ze beklimmen al was het een speeltuin.
Onderweg staan er verplegers paraat, die de ergste wonden van de kinderen verzorgen en hen wijzen op de gevaren van hun tocht. Maar ook smokkelaars, bendes en corrupte ambtenaren kruisen het pad van de kinderen. ‘Onze impact op de kinderen moest in ieder geval beperkt blijven’, vertelt Rebecca Cammisa. ‘Natuurlijk wijs je hen op de gevaren of breng je kinderen die naar huis willen in contact met de dienst migratie. Je wilt niets liever dan dat de kinderen veilig zijn. Het is ook daarom, dat wanneer de veiligheid van de kinderen door onze aanwezigheid in gevaar kwam, we vaak stopten met filmen en besloten de kinderen alleen te laten verder reizen. Dat gebeurde als er mensensmokkelaars of criminele bendes winst in de jonge immigranten zagen. Een filmploeg was het laatste wat ze in de buurt wilden.’
Veilige hereniging
Het maken van de documentaire had heel wat voeten in de aarde. Na zes jaar van problemen met voornamelijk budget kwam de film na zeven jaar hard werken dan toch uit. Rebecca Cammisa hoopt met Which Way Home meer aandacht op het probleem van kindermigratie te vestigen. ‘Ik wil dat er begrip komt voor de weg die de kinderen afleggen en vooral hoop ik op begrip voor hun motivatie’, zegt Camissa. ‘Veel kindmigranten proberen hun ouders of familieleden terug te vinden. Een uitdaging is dus om de wetgeving zo aan te passen dat kinderen en hun ouders veilig herenigd kunnen worden. Ik heb de grote hoop dat deze documentaire kan dienen als motor van een dialoog die zorgt voor een humane verandering in de immigratiewetgeving van de VS.’
Wie de film vanuit de huiskamer wil kijken, krijgt nog een kans nu woensdag 11 mei om 23 u op Canvas.
Meer over de film kan je vinden op www.whichwayhome.net
Meer over de Dirk Vanderseypenaward op www.dvsaward.org