Klimaatbeleid komt niet van de grond in Zimbabwe

Net als vele landen van het Zuiden, kampt Zimbabwe al met een radicale klimaatverandering, die zich elk jaar uit in overstromingen en droogtes.
Dat het Zuidelijk Afrikaanse land geen vooruitgang boekt op dit front, wijten lokale onderzoekers aan het feit dat Zimbabwe niet kan investeren in de nieuwste technologie voor monitoring.

Klimaatpatronen

‘Zimbabwe zou systematisch moeten kunnen observeren en meteorologische data beschikbaar stellen voor onderzoek’, vindt Sherpard Zvigadza, programmadirecteur voor Klimaat en Energie bij de in Harare gevestigde ngo ZERO Regional Environment Organisation.

De ondergefinancierde weerdienst slaagt er niet in om klimaatpatronen adequaat te monitoren, en een doeltreffend en tijdig waarschuwingssysteem voor rampen op poten te zetten.

‘Opeenvolgende klimaatrampen hebben aangetoond dat er een omslag nodig is’

Deze technologische handicap heeft Zimbabwe niet afgeremd bij het opstellen van zijn klimaatambities. ‘Opeenvolgende klimaatrampen hebben aangetoond dat er een omslag nodig is’, verklaart Elisha Moyo, hoofdonderzoeker bij het departement voor klimaatverandering van het ministerie van Milieu, Water en Klimaat.

Volgens een nota van het ministerie vorige maand, moet het klimaatbeleid onder andere weer- en klimaatmodellen, onderzoek naar kwetsbaarheid en het vermogen om zich aan te passen, en een koolstofarme ontwikkeling omvatten.

Behoorlijk ambitieus, al geeft het ministerie ook aan dat zonder de gepaste financiering Zimbabwe ver verwijderd blijft van zijn doelstellingen in het kader van de VN-klimaatonderhandelingen.

Klimaatprojecten opzetten

‘Er is behoefte aan een uitbreiding van bestaande projecten, en de ontwikkeling van nieuwe projecten over het hele land. Op die manier kan Zimbabwe fondsen werven voor zijn klimaatbeleid’, zegt Steve Wentzel, directeur van Carbon Green Africa, een bedrijf dat helpt om koolstofkredieten te verwerven via REDD-projecten, wat staat voor Reducing Emissions from Deforestation and Forest Degradation.

‘Het land moet samenwerken met spelers in de privésector die klimaatprojecten opzetten of hun voetafdruk willen verkleinen.’

‘Het land moet samenwerken met spelers in de privésector die klimaatprojecten opzetten of hun voetafdruk willen verkleinen, en een strategie implementeren waarbij zowel individuen als bedrijven aangemoedigd worden om het beleid te steunen’, aldus Wentzel.

Om een versnelling hoger te schakelen, meent Moyo dat er geld bij rijkere landen gehaald kan worden. ‘Als Afrikaanse landen menen we dat rijke landen hun duit nog niet in het zakje hebben gedaan. Zij moeten het voortouw nemen: op het vlak van emissiereductie en financiële steun aan armere naties, zoals de VN-conventie over klimaatverandering bepaalt.’

Zimbabwe kan vers geld zeker gebruiken. Zo zag het klimaatministerie zijn budget van 85 miljoen euro in 2014 bijna gehalveerd tot 47,5 miljoen euro voor dit jaar.

Steenkool

Ook de binnenlandse economie is een obstakel geworden voor het Zimbabwaanse klimaatbeleid. Terwijl er naar manieren wordt gezocht om schone energie te promoten, blijft de voorziening grotendeels gebaseerd op fossiele brandstoffen – vooral op relatief goedkope steenkool.

Volgens het klimaatministerie moet Zimbabwe zijn uitstoot van broeikasgassen uit energieproductie verkleinen, maar dat lukt voorlopig niet als gevolg van de economische crisis. Bovendien zijn miljoenen Zimbabwanen afhankelijk van hout als brandstof.

Washington Zhakata, de Zimbabwaanse hoofdklimaatonderhandelaar, besluit: ‘De weg naar Parijs blijft onduidelijk en ligt bezaait met vele struikelblokken.’