Laatste toevluchtsoord ijsbeer verdwijnt als sneeuw voor de zon

Het enige gebied waar zee-ijs het jaar rond bleef stand houden, wankelt nu ook, concluderen onderzoekers. Dat is geen goed nieuws voor ijsberen en walrussen. Die hebben het ijs nodig als platform om eten te vinden of hun jongen te baren.

Het noordpoolgebied herbergde tot nu nog altijd één gebied waar soorten die echt niet zonder ijs kunnen leven, zoals de ijsbeer en de walrus, terecht konden. Ook als nabijgelegen plekken tijdens de zomermaanden zonder ijs kwamen te zitten, bleef deze plek ten noorden van Groenland en de Canadese Arctische Eilanden gespaard. Daarom wordt deze regio door wetenschappers aangeduid als de Last Ice Area.

Zee-ijs

Recent onderzoek van de Universiteit van Washington, donderdag verschenen in Communications Earth & Environment, suggereert nu echter dat ook dit gebied tekenen vertoont van afnemend zee-ijs tijdens de zomer.

‘We weten dat dit gebied het laatste toevluchtsoord is voor dieren die het ijs nodig hebben om te kunnen overleven’, zegt hoofdauteur van de studie Axel Schweiger. Hij concludeert dat de klimaatverandering ook hier onherroepelijk zijn stempel zet.

Klimaatverandering voor 20 procent verantwoordelijk

De onderzoekers focusten zich op de Wandelzee, gelegen ten noorden van Groenland. In normale omstandigheden wordt de zee hier het hele jaar rond bedekt met dikke pakken ijs.

‘Zee-ijs circuleert in het Arctisch gebied’, legt Schweiger uit. ‘Het volgt een specifiek patroon en verzamelt zich voor de noordkust van Groenland en Canada.’

Volgens klimaatmodellen zou het zee-ijs daar nog wel even stand moeten houden, maar toch toonden de satellietopnames die vorige zomer voor dit onderzoek werden gemaakt een heel ander beeld: ook in de Wandelzee werd het ijs geleidelijk aan dunner, op 14 augustus 2020 was dat zelfs een laagterecord van slechts de helft van het ijs dat wetenschappers normaal zouden verwachten.

Het onderzoek wijst uit dat 80 procent van deze afname er kwam door toedoen van het weer, zoals krachtige windstoten die het zee-ijs opbraken en in beweging brachten naar warmere delen van de oceaan. De overige 20 procent is een gevolg van de klimaatverandering, concluderen de onderzoekers.