Malinese journalisten klagen over "onzichtbare oorlog"
Yasmine Ryan
30 januari 2013
Journalisten in Mali klagen over het gebrek aan officiële informatie over de militaire campagne en het verbod om in het veld de situatie te verslaan.
Sinds de start van de Franse interventie twee weken geleden hebben de Franse en Malinese troepen snel een groot deel van het land heroverd. Die opmars is grotendeels buiten het zicht van de media verlopen, een uitzonderlijk feit in het tijdperk van Twitter en andere sociale media. Waar journalisten mee mochten reizen met Franse strijdkrachten, werden ze weg gehouden van de gevechten.
Er zijn niet alleen overal wegversperringen opgericht. Waar er gevochten wordt, zijn ook de telecommunicatiediensten uitgeschakeld.
“In tijden van conflict is het aan de journalisten om de risico’s in te schatten die ze willen nemen om informatie te verzamelen, en niet aan het leger”, zegt Reporters Without Borders in een verklaring. In de Malinese hoofdstad Bamako zijn nog geen persconferenties georganiseerd. De persdienst bestaat er uit één persoon, die als voornaamste functie heeft vragen door te verwijzen naar Parijs.
Ook het Malinese leger houdt de pers stevig in het gareel. Journalisten en mensenrechtenorganisaties worden geweerd uit steden die al enkele dagen veilig in handen zijn van de strijdkrachten, zoals Konna en Sevare. Het gebrek aan bewegingsvrijheid krijgt ook kritiek van hulporganisaties, omdat mensen het conflict niet kunnen ontvluchten.
Destin Gnimadi, journalist bij de Malinese krant Le Prétoire, zegt dat het Malinese ministerie van Defensie vrijwel nooit persconferenties geeft of informatie deelt met de pers. “We zijn gefrustreerd door de houding van de strijdkrachten, en door het feit dat we niet het veld in kunnen”, zegt hij.
Krijgsgevangen
Door de afwezigheid van journalisten draait de geruchtenmolen op volle toeren. Zo zouden de gewapende groepen honderden kindsoldaten onder hun manschappen tellen. Er zijn ook geen officiële cijfers over het aantal gevallen soldaten of burgerdoden. Niemand kan of wil zeggen of er krijgsgevangenen gemaakt worden en hoe die behandeld worden.
Ook Julie Remy van Artsen Zonder Grenzen (AZG) in Mali weet niet waar de gewonde soldaten verzorgd worden. In de centra van AZG in Gao en Ansongo werden in ieder geval geen gewonden van de strijd verzorgd.
Volgens Oumar Mariko, een links politicus die tweemaal deelnam aan de presidentsverkiezingen, proberen de Fransen de perceptie van de oorlog te sturen. “We zullen enkel hun versie van de feiten horen”, zegt hij. “Maar als het conflict voorbij is, zullen Malinezen met elkaar praten en zullen we snel de waarheid kennen.”