Meerderheid in zuiden van Afrika heeft geen drinkbaar water
Charles M. Mushizi
12 juli 2011
Slechts twee op de vijf mensen in het zuidelijke deel van Afrika heeft toegang tot drinkwater. Vooral vrouwen en kinderen op het platteland moeten het zonder stellen.
Deze verontrustende cijfers zijn waarschijnlijk nog een onderschatting, denkt Chrispin Sedeke, hoofd van de afdeling Waterbeheer bij het ministerie van Milieu van de Democratische Republiek Congo. “Voor landen als Congo zijn de gegevens niet up-to-date, andere landen hebben onvolledige cijfers en de gegevens hebben niet altijd betrekking op dezelfde periode”, verklaarde hij in de Swazische hoofdstad Mbabane, waar eind juni de vijfde Waterdialoog van de Zuidelijk Afrikaanse Ontwikkelingsgemeenschap (SADC) plaatsvond.
50 miljoen Congolezen
“In Congo bijvoorbeeld, een van de grootste landen van de regio, had meer dan 75 procent van de bevolking geen toegang tot drinkbaar water eind 2010. Dan weet je dat de realiteit erger is dan de statistieken aangeven”, aldus Sedeke.
“Meer dan 60 procent van de Congolezen zonder toegang tot drinkbaar water zijn vrouwen en kinderen”, stelt Cyrille Masamba, een ander Congolees delegatielid in Mbabane. Volgens een recent VN-rapport bezit Congo de helft van de waterbronnen in Afrika, terwijl meer dan 50 miljoen Congolezen er geen toegang toe hebben.
“Met de steun van ontwikkelingspartners kon de Congolese regering de toegang tot water voor haar bevolking slechts met 2 procentpunt verhogen tussen 2005 en 2010”, zegt Masamba.
Strijd tegen klimaatverandering
De Afrikaanse Ontwikkelingsbank heeft zopas 1,4 miljoen euro uit zijn Waterprogramma uitgetrokken om de inspanningen van Congo en andere SADC-landen op dit vlak te versterken. “Dit bedrag zal lidstaten helpen bij een nationaal beleid om mensen gemakkelijker toegang te geven tot water”, zegt Phera Ramoeli, hoofd van de SADC-afdeling Water.
De fondsen zouden de projectkosten gedurende 27 maanden dekken, aldus Ramoeli. “Ondanks de hulp blijft het een politieke en sociale kwestie waar landen individueel over beslissen. Het is in de eerste plaats een politiek engagement dat beleidsmakers moeten aangaan voor hun eigen burgers.”
“Daarom heeft elke lidstaat een nationaal beleid om de toegang tot water te financieren en water duurzaam te beheren in de context van de klimaatverandering”, zegt de Zambiaanse expert Jonathan Kampata. Volgens hem wordt water een belangrijke troef om zich te wapenen tegen het broeikaseffect en in de strijd tegen voedselonzekerheid.