Milieu geen prioriteit in Oost-Europa

Luchtvervuiling blijft een bron van bezorgdheid. Het doel van de EU is om de uitstoot tegen 2020 met twintig procent te verminderen tegenover de uitstoot van 1990. Twintig procent van de totale energie zou hernieuwbaar moeten zijn, en de energie-efficiëntie moet ook met 20 procent omhoog. Omdat twee derde van de bevolking stedeling is, is hun bijdrage echt belangrijk.

Vele zware industrieën gingen de voorbije jaren failliet. Deze sluitingen droegen bij tot de vermindering van de schadelijke uitstoten. Maar de grootste bron van luchtvervuiling is nu transport, dat vaak gebeurt met ouderwetse, vervuilende wagens. Ondanks een grote motoriseringgolf hinken de voorziening en verbetering van autowegen nog achterop. De VN ziet een oplossing in investeringen in openbaar vervoer. De opstart daarvan is duur maar op lange termijn is dit goedkoper en milieuvriendelijker. Door aansluiting op een netwerk van openbaar vervoer stijgt het economisch belang van middelgrote steden ook.

Energieverslindende gezinnen

De Oost-Europese steden tonen doorgaans weinig interesse om iets aan hun milieu-impact te veranderen omdat de kwalijke gevolgen van het vervuilde milieu niet zichtbaar zijn. Verandering zit er dus niet meteen aan te komen, volgens de VN.

In de twintig landen van Oost-Europa zijn de gezinnen de grootste energieconsumenten, de huizen zijn oud, niet energie-efficiënt en voorzien van energieverspillende toestellen. Oekraïne bijvoorbeeld, is voor de energietoevoer afhankelijk van aardgas, met enkele eenvoudige ingrepen kan hier 38 procent van hun energie bespaard worden, zo stelt het VN-rapport.

Stadsverwarming, verwarming die per wijk gebruikt wordt, is een voorbeeld van die inefficiëntie, hier werd tot 88 procent energieverlies gemeten. De isolatie van woningen zou een goede investering zijn in deze vaak koude regio’s. De kwaliteit van de rioolvoorzieningen variëren doorheen het hele gebied, slechts 82 procent van de flats hebben een badkamer en 63,9 procent van de onderkomens hebben een toilet.

Watervoorziening niet vanzelfsprekend

Afvalwater en afvalverwerking zijn in vele landen nog steeds een probleem, de toevoer van water is problematisch in vele gemeenschappen. Veranderingen in het beleid zijn dus zeker aan de orde. Kleinere gemeentes zijn door de decentralisatie van de macht zelf verantwoordelijk voor hun watertoevoer en afvalwater, voor hen is het moeilijk om buitenlandse investeerders aan te trekken. Volgens de VN is er een financiële en wettelijke stimulans nodig om deze gemeenten aan te moedigen om coöperaties te vormen.