Nepalezen wachten eindeloos op hulp

Begin deze week stond het dodental op meer dan zevenduizend in dertig districten.

Humanitaire hulp voor de getroffen bewoners arriveert traag en wordt gehinderd door de schaal van de tragedie. Met de jaarlijkse moesson voor de deur – in sommige delen van het land regent het al hevig – is er haast geboden om nog effectief hulp te kunnen verlenen, zeggen experts.

Begin deze week stond het dodental op meer dan zevenduizend in dertig districten. De helft van de slachtoffers werd gevonden in Kathmandu en het naburige district Sindupalchok, volgens het Nepalese Rode Kruis. Meer dan veertienduizend mensen raakten gewond.

Meer dan een miljoen mensen zijn ontheemd in 35 districten, bijna driehonderdduizend huizen zijn volledig verwoest. De Verenigde Naties schatten dat bijna 8 miljoen mensen, meer dan een kwart van de bevolking van het land, gevolgen ondervindt van de aardbeving, en dat 3,5 miljoen mensen voedselhulp nodig hebben. Het Wereldvoedselprogramma (WFP) vraagt 116,5 miljoen dollar om in de komende drie maanden hulp te geven aan de mensen die dat het meest nodig hebben, zo’n 1,4 miljoen mensen.

De VN-Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) maakt zich intussen zorgen over de tarweoogst in het land. De FAO had een opbrengst van 1,8 miljoen ton voorspeld voor 2015, maar vreest dat die oogst lager zal uitvallen doordat boeren hun land niet altijd goed kunnen bereiken, gewassen schade hebben opgelopen en drainagesystemen en irrigatiekanalen zwaar beschadigd zijn.

Scholen gesloten

‘We huilen niet meer omdat we vooruit moeten kijken en moedig moeten zijn’, zegt de 13-jarige Sunita Tamag, terwijl ze haar beste vriendin, de 12-jarige Manju Tamang, een knuffel geeft. De meisjes komen uit het afgelegen dorp Ghumarchowk in de gemeente Shankarpur, op 80 kilometer afstand van het centrum van Kathmandu. Hun families raakten hun huis, vee en voedselvoorraden kwijt door de aardbeving.

‘We huilen niet meer omdat we vooruit moeten kijken en moedig moeten zijn.’

De meisjes willen graag terug naar school, maar dat kan niet omdat bij de beschadigde school nog instortingsgevaar dreigt. De regering houdt alle scholen in het land in ieder geval deze maand nog dicht, ook in verband met mogelijke naschokken.

Dit dorp is alleen toegankelijk na een lange, steile klim van drie uur. De meeste van de vijfhonderd huizen zijn nog niet veilig voor bewoning. De dorpsbewoners slapen daarom in geïmproviseerde tenten in het open veld.

De seizoensregen maakt het leven in de aardappel- en pompoenvelden moeilijk, omdat ze steeds modderiger worden. ‘Ik zou liever naar huis gaan en het risico voor lief nemen’, zegt Bikash Tamang, een sociaal werker van de Scout Community Group.

De Nationale Maatschappij voor Aardbevingstechnologie-Nepal (NSET), die voor 2020 aardbevingsbestendige dorpen wil bouwen, is begonnen met inventarisatie van een aantal gebieden en gebouwen in het land. Daarbij wordt ook gekeken naar de omvang van de schade, zodat overheidshulp het eerst terechtkomt bij de mensen die het het meest nodig hebben. De verwoesting is echter zo omvangrijk dat de inventarisatie tijd kost.

Inwoners van de getroffen gebieden krijgen sporadisch steun van Nepalese ingenieurs, die vrijwillig helpen de schade te inventariseren en adviseren over veiligheidskwesties.

Dakloze migranten

‘Ik hoor verhalen dat de overheid en hulporganisaties bang zijn hierheen te komen vanwege plunderingen.’

Het aantal mensen in Tundikhel, het grootste opvangterrein voor ontheemden in Kathmandu, is in de afgelopen dagen gehalveerd. De mensen die er nog verblijven, zijn grotendeels migranten, zegt Manisha Lama, een 25-jarige moeder van twee kinderen. ‘Veel mensen krijgen hulp van familie of vrienden. De mensen die hier nog zijn, komen van buiten Kathmandu.’

Zelf komt ze uit het afgelegen dorp Deupur in het district Kavre, een van de zwaarst getroffen gebieden. Kavre telt volgens het Rode Kruis ook een recordaantal verwoeste woningen, zo’n dertigduizend.

Dibya Paudel, hoofd Communicatie bij het Nepalese Rode Kruis, zegt dat de getroffen mensen zeer gefrustreerd raken over de trage hulpverlening. Hij voegt eraan toe dat overheidsinstanties overspoeld worden met hulpvragen en onder grote druk staan.

Hulporganisaties melden dat op sommige plaatsen hulpgoederen geroofd worden voordat ze op hun bestemming aankomen. Mensen zouden te wanhopig zijn om te wachten tot hulp hen via de officiële kanalen bereikt.

‘Wij wachten nog steeds op hulp, maar ik hoor verhalen dat de overheid en hulporganisaties bang zijn hierheen te komen vanwege plunderingen’, zegt Sanchen Lama, inwoner van het getroffen dorp Bajrayogini, op 10 kilometer afstand van Kathmandu. Hij en andere dorpsbewoners hebben opgeroepen rustig te blijven als de hulp arriveert, zodat hulpverleners hun werk kunnen doen. ‘Maar twee dagen geleden hebben wanhopige mensen uit de omgeving nog hulpgoederen geroofd. Die voorraden zijn nooit bij ons aangekomen’, zegt Lama.