Noodtoestand in Ecuador

Aan de basis van de onlusten ligt een besparingsplan van de president, de nieuwe wet van Publieke Diensten, waarbij politieagenten en militairen hun bonussen, decoraties en speelgoed voor hun kinderen niet meer zouden ontvangen. Omdat er verdeeldheid heerste over deze wet in het parlement en bij de regering, kondigde hij aan dat hij het parlement zou ontbinden en per decreet zou regeren. Dit maakte de betogers woedend waarbij een aantal politieagenten het parlement bestormden en twee parlementsleden gewond raakten.
Honderden politieagenten kwamen daarop op straat en weigerden hun functie uit te voeren, een politiekantoor in het noorden werd bezet en de president trachtte de gemoederen te kalmeren maar eindigde met een hevig discours waarbij hij o.a. riep “Als jullie de president willen vermoorden, hier is hij! Dood mij! Dood mij, als jullie het lef hebben!”. Toen hij de plaats wou verlaten raakte hij ook gewond en werd naar het politie ziekenhuis vervoerd, waar hij aankondigde dat dit om een geplande staatsgreep zou gaan en voor zijn leven vreest.
Op korte tijd na het begin van de betoging kwamen er al berichten van kleinschalig geweld en bankovervallen, 5 zouden er in totaal zouden beroofd in Guayaquil, Quito en Portoviejo op een paar uur tijd. De luchthaven werd bezet door een 300-tal militairen en de wegen rond Quito werden geblokkeerd door de politie. De berichtgeving was onduidelijk: websites van de nationale kranten waren een tijd offline, enkel de publieke radio- en TV zenders zenden nu uit.
Zeer snel kwam via sociale media de oproep aan de bevolking om op straat te komen, de steun te betuigen aan de president en de democratie te verdedigen, waarbij honderden zich verzamelden rond het ziekenhuis en rond het presidentieel paleis. Geweld van de politie naar de tegenbetogers en pers toe werd gemeld rond het ziekenhuis, alsook overvallen en aanvallen in de centrums van de grootste steden.
De militairen scharen zich echter achter de president en steunen hem, waardoor een staatsgreep niet meer mogelijk lijkt. De internationale druk is sterk en ook de tegenstanders van president Correa veroordelen het geweld. De situatie lijkt te kalmeren, maar de vraag is voor hoe lang, aangezien er de laatste maanden bij verschillende groepen van de bevolking (inheemsen, leerkrachten en studenten, de media) protesten uitbraken na verschillende wetsvoorstellen en –stemmingen.
Het land is nu echter in noodtoestand, wat betekent dat de scholen, bedrijven en publieke diensten gesloten zijn, geen evenementen mogen doorgaan en alle banken en winkels gesloten zijn. Er lijkt nu toch dialoog te zijn tussen vertegenwoordigers van politie en de president, en er zou morgen een herziening zijn in het parlement. De bevolking hoopt alleszins dat dit snel opgelost raakt, na meer dan 10 jaar van dergelijke politieke crisissen.

Lees ook de andere bijdragen van Kimja Vanderheyden op Wereldblog.