Olierestanten van Deepwater Horizon blijven de planeet teisteren

Tien jaar na de ontploffing van olieboorplatform Deepwater Horizon zien we nog steeds restanten in de zee. Vooral de chemicaliën uit ruwe olie blijven hardnekkig aanwezig, bewijzen Amerikaanse milieuwetenschappers. ‘Maar daar kunnen we ook veel uit leren. Hoe beter we olielekken begrijpen, hoe beter we ze kunnen inperken.’

Ruwe olie is een complexe materie. De componenten van ruwe olie ondergaan chemische reacties als ze in onze leefomgeving terechtkomen. De impact op het lokale ecosysteem is immens, dat staat vast, maar het is moeilijk te voorspellen wat de exacte invloed van de chemische reacties zal zijn op de lokale fauna en flora.

Om die chemische reacties beter te begrijpen, onderzoeken Amerikaanse milieuwetenschappers de impact van de ontploffing van het olieboorplatform Deepwater Horizon in de Golf van Mexico, een ramp uit 2010. De bedoeling is om de moleculen zodanig te doorgronden om schoonmaakacties bij eventuele toekomstige rampen beter te kunnen coördineren.

Tien jaar na Deepwater Horizon

De milieuwetenschappers gingen aan de slag met chemische componenten uit 2020, exact tien jaar na de ramp. Het gaat om samples uit het water, de zeebodem en de kust. De resultaten van de studie publiceerden ze in het tijdschrift Frontiers.

‘Bij olielekken komen snel veel chemicaliën vrij’, zegt professor Edward Overton, milieuwetenschapper aan de Louisiana State University en de hoofdauteur van de studie. ‘De meeste schade door olielekkages ontstaat vrij snel na de lekkage.’

Tussen de 30% en 40% van de gelekte olie is verdampt in de lucht. De chemicaliën die wel in het water terechtkomen, konden relatief snel oplossen in de zee. Sommige bestanddelen werden afgebroken, andere zonken naar de bodem en blijven tot op vandaag hardnekkig aanwezig.

Lees ook

BP-aandeel had nauwelijks last van olieramp Deepwater Horizon

Omgevingsfactoren

Hoeveel componenten verdampen en oplossen en hoeveel zinken, hangt ook af van omgevingsfactoren. Het gaat om zogeheten ‘zonafhankelijke’ chemische reacties, bewijst de studie. ‘We hebben onderzocht in hoeverre de componenten van ruwe olie biologisch kunnen afgebroken worden, door zonlicht en mariene bacteriën bijvoorbeeld.’

‘Als we de chemische en fysische eigenschappen van de componenten beter begrijpen, zullen we beter in staat zijn om olielekken te beperken’, zegt milieuwetenschapper Overton nog. ‘Hopelijk draagt onze paper daartoe bij.’