Ondoordachte herbebossing schaadt inheemse bomen

Nieuws

Onderzoek naar effecten herbebossing

Ondoordachte herbebossing schaadt inheemse bomen

Ondoordachte herbebossing schaadt inheemse bomen
Ondoordachte herbebossing schaadt inheemse bomen

IPS

22 juli 2020

Het Chileense bosbouwprogramma ging gedurende 25 jaar ten koste van inheems bos. De biodiversiteit daalde en de CO2-opslag was relatief beperkt. Dat blijkt uit een studie in Nature Sustainability.

© Cristian Echeverría

Uit een analyse blijkt dat bosuitbreiding in Chili gedurende vijfentwintig jaar schadelijk was voor inheemse soorten.

© Cristian Echeverría

“Bomen planten kan een bedreiging vormen, als er geen duidelijke regelgeving is die ecosystemen beschermt”, zegt Cristian Echeverría, boswetenschapper aan de Universiteit van Concepción en een van de auteurs van de studie. “We zien dat overheidssubsidies voor herbebossing een negatieve impact hadden op gebieden met inheems bos, ze hadden niet mogen worden vervangen door exotische soorten.”

Bonn Challenge

Over de hele wereld zijn er tal van initiatieven die herbebossing stimuleren als een van de meest effectieve manieren om CO2 in de atmosfeer te verminderen en de klimaatcrisis te stoppen. Zo is er de Bonn Challenge, die tot doel heeft om tegen 2030 wereldwijd 350 miljoen hectare ontbost en aangetast land terug te winnen. De initiatieven gaan niet altijd gepaard met evaluaties.

Het Chileense onderzoek analyseerde met wiskundige modellen, statistische methoden en satellietbeelden de impact van een van de langst lopende bebossingssubsidies ter wereld. De overheidssubsidie werd in 1974 bij decreet (DL 701) ingevoerd.

Het decreet wilde de Chileense bosbouw versneld uitbreiden door particuliere grondeigenaren stimulansen te geven voor bebossing, duinstabilisatie en herstel van aangetaste bodems.

De Chileense regering hield het systeem aan van 1974 tot 2012 om ecologische en economische doelstellingen te bereiken. Zoals de onderzoekers opmerken, inspireerde dat gelijkaardige bosprogramma’s in Argentinië, Ecuador, Colombia, Uruguay en Paraguay.

Uit de analyse blijkt echter dat de bebossing in Chili duur uitviel en weinig bijdroeg tot de verwijdering van CO2 uit de atmosfeer. Bovendien verminderden de inheemse bossen met 12,86 procent.

“Deze resultaten versterken de noodzaak om de inspanningen te richten op actoren die anders hun land niet zouden hebben herbebost.”

Door de gunstige marktomstandigheden zou slechts 3,28 procent van de totale aangeplante hoeveelheid er niet zijn gekomen zonder de subsidies. Daardoor kostte de bebossing per hectare 30 keer meer dan wat de deelnemers van het programma gemiddeld aan subsidies ontvingen.

De CO2-opslag steeg slechts relatief beperkt, 1,98 procent over een periode van 25 jaar. “Deze resultaten versterken de noodzaak om de inspanningen te richten op actoren die anders hun land niet zouden hebben herbebost, in plaats van het geld te verdelen over alle deelnemers aan het programma”, aldus de studie.

Meer dan 2 miljoen hectare

De nationale bosdienst Conaf, die het herbebossingsprogramma coördineert, zegt dat door het decreet meer dan twee miljoen hectare is bebost waarvoor een groot risico op zware erosie bestond.

Het maakte ook de uitbreiding van de capaciteit voor de productie van pulp en gezaagd hout mogelijk, wat een aanzienlijke bijdrage opleverde aan de buitenlandse handel van Chili en de opslag van CO2.

“Het klopt dat er in de eerste periode van DL 701 geen specifieke regelgeving was voor inheemse bossen en dat er mogelijk praktijken zijn voorgekomen die expliciet verboden zijn”, aldus de afdeling bosontwikkeling van de Conaf. “Maar uit latere evaluaties is gebleken dat de oppervlakte van inheems bosgebied dat kon zijn vervangen door snelgroeiende herbebossing laag is geweest.”

Samenwerking met FAO

In 1980 heeft de Chileense regering met een nieuw decreet inheems bos beter gereguleerd, benadrukt de Conaf.

Chili heeft in 2008 ook een specifieke juridische instantie opgericht voor het behoud, beheer en herstel van inheemse bossen en stimuleert, onder meer via onderzoek naar duurzaamheid, eigenaren die hun bossen beheren met als doel ze in stand tet houden.

In november 2019 kondigde de Conaf, in samenwerking met de FAO (Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties), een nieuw zesjarig project aan om meer dan 25.000 hectare inheems bos aan te planten, in zes regio’s in Chili, met voordelen voor 57.000 mensen.

Expliciete doelstellingen

Robert Heilmayr, coauteur van het onderzoek, zegt dat “regeringen expliciet moeten maken wat ze hopen te bereiken met herbebossing. De aanplant kan op een efficiënte manier bosproducten opleveren, maar die zijn vaak minder rijk aan koolstof en biodiversiteit dan natuurlijke bossen.”

Daarom moet herbebossingsbeleid zorgvuldig worden ontworpen, met maatregelen om de natuurlijke ecosystemen te beschermen, zegt Heilmayr, die aan de Universiteit van Californië-Santa Barbara betrokken is bij Milieustudieprogramma. “Deze waarborgen kunnen de effectiviteit van het beleid verbeteren, in functie van de kosten, en ook zijn impact op koolstof en biodiversiteit.”

Bron: SciDev.net