Pakistaanse Ahmadi's moeten kiezen tussen dood en ballingschap

Pakistan is het enige land waar Ahmadi’s bij wet worden vervolgd, maar ook in andere moslimlanden neemt de discriminatie en het geweld tegen de islamitische sekte toe. ‘In Pakistan blijven was niet meer mogelijk’, getuigt een naar de VS uitgeweken Ahmadi.
 

De vlag van de Ahmadigemeenschap

Twee jaar geleden werd de 26-jarige zoon van Farooq Kahloun doodgeschoten. Bij de aanval raakte ook zijn jongere zoon Ummad zwaargewond, net als Kahloun zelf. Er zitten nog steeds vier kogels in Kahlouns borst en arm.

Als Ahmadi-leider besefte Kahloun dat hij een potentieel doelwit was voor huurmoordenaars in het wetteloze Karachi. De algemene onveiligheid in Pakistan is nog veel groter voor wie zoals Kahloun een Ahmadi is, en dus behoort tot een islamitische sekte die door veel orthodoxe moslims wordt verketterd.

‘Nooit gedacht dat ze mijn familie in het vizier zouden nemen’, verklaart de 57-jarige Kahloun, een succesvolle zakenman die alles heeft achtergelaten en politiek asiel vond in de Amerikaanse stad Memphis (Tennessee). Daar leeft hij vandaag met zijn vrouw en dochter.

Takfiristroming

Onder druk van Saoedi-Arabië verklaarde het Pakistaanse parlement in 1974 officieel dat Ahmadi’s geen moslims zijn. Een decennium later maakte een militaire dictator het zelfs strafbaar voor Ahmadi’s om zich als moslims “voor te doen”.

Volgens juristen en mensenrechtenadvocaten druist dat in tegen de Pakistaanse grondwet, meer bepaald tegen de artikels 8-27, die vergelijkbaar zouden zijn met de Amerikaanse Bill of Rights. ‘Het zijn beschamende wetten’, vindt Kahloun. ‘Als we geen andere profeet of koran hebben, wat moeten we dan doen?’

De Takfiristroming binnen de islam roept andere moslims of groepen moslims uit tot ‘kafir’ of ongelovige. Het is aan die omstreden strekking te wijten dat de eerste Pakistaanse Nobelprijswinnaar, Abdus Salam, als Ahmadi zijn land ontvluchtte. Ook de kinderrechtenactiviste Malala Yousufzai, die onlangs als tweede Pakistaanse een Nobelprijs kreeg, werd verbannen.

Aanslag in Lahore

De daders van zulke aanslagen worden zelden gevat, berecht of gestraft. Zo ontstaat er een cultuur van straffeloosheid die aanmoedigt om nog meer aanvallen te plegen, vrezen analisten.

‘We konden niet meer in Pakistan leven. Niemand zou weggaan mocht hij of zij de keuze hebben, maar nu vlucht elke Ahmadi die daartoe de kans krijgt.’

Bij een van de dodelijkste terreuraanslagen in Pakistan, in mei 2010, werden enkele aanvallers aan de politie uitgeleverd. Maar het is nog altijd wachten op een veroordeling. De aanval was gericht tegen een Ahmadi-moskee in Lahore. Meer dan negentig gelovigen kwamen om het leven, vele anderen raakten gewond.

‘We konden niet meer in Pakistan leven. Niemand zou weggaan mocht hij of zij de keuze hebben, maar nu vlucht elke Ahmadi die daartoe de kans krijgt’, zegt Kahloun aan de telefoon. ‘In Karachi worden er dagelijks mensen gedood. Dokters, hoogleraren, niet alleen Ahmadi’s, ook sjiieten en anderen.’

“Foute” moslim

Mirza Ghulam Ahmad, de oprichter van de Ahmadibeweging (ca1887)

Volgens de onafhankelijke Mensenrechtencommissie van zijn vorig jaar 687 mensen gedood bij meer dan tweehonderd gevallen van sektarisch geweld. Dat is 22 procent meer dan in 2012. Maar liefst 1319 mensen werden verwond, 46 procent meer dan in 2012.

‘Het aantal Ahmadi’s en religieuze gemeenschappen die asiel zoeken in het buitenland blijft toenemen’, verklaart Qasim Rashid, een Ahmadi-advocaat van Pakistaanse afkomst die zich in Virginia heeft gevestigd. Rashid is ook de auteur van “The Wrong Kind of Muslim” (2013) over de Ahmadi-vervolging in Pakistan.

Hij hamert op het belang van godsdienstvrijheid over de hele wereld. ‘Doordat dit recht niet gegarandeerd wordt, kunnen groepen als de taliban en IS zo machtig worden’, aldus Rachid.

Pakistan is het enige land waar het strafbaar is voor Ahmadi’s om hun geloof als moslims te belijden, maar institutionele discriminatie en vervolging van Ahmadi’s elders zitten in de lift.

‘Pakistaanse wetten zijn de agressiefste. Maar andere landen beginnen het voorbeeld van Pakistan te volgen. Het is niet de lokale bevolking die de aanval leidt, maar Pakistaanse moellahs’, stelt de advocaat.

Bangladesh verbiedt religieuze Ahmadi-boeken, de Ahmadi’s liggen onder vuur in Maleisië en Indonesië is begonnen met verzegelen van Ahmadi-moskeeën.

Indonesië

De 21-jarige Khalida Jamilah woonde in West-Java. Indonesië telt de grootste moslimpopulatie in de wereld. Ze vertelt dat Ahmadi-families zoals de hare hun geloof als moslims vrij mochten uitoefenen tot in 2005, toen moslimextremisten een Ahmadi-conventie in West-Java aanvielen.

Haar familie was op die conventie aanwezig. Ze zochten politiek asiel in de Verenigde Staten en verhuisden naar Los Angeles, waar Jamilah’s vader nu taxichauffeur is.

‘Hier (in de VS) kunnen we openlijk ons geloof aanhangen’, getuigt Jamilah, vandaag een studente journalistiek aan de Universiteit van California, Berkeley. ‘De Amerikaanse regering hecht belang aan godsdienstvrijheid. Ik hoop dat de Indonesische regering dat ook doet.’

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.