Palestijnse minderjarigen mishandeld in Israëlische gevangenissen

Bijna uitsluitend jongens worden gearresteerd. In januari werd geen enkel meisje gearresteerd, in februari slechts één. ‘Toen mijn vrouw zwanger was en we wisten dat het een meisje zou zijn, gaven de oudere zussen een feestje omdat ze als meisje “veiliger” zou zijn’, zegt Salah Al-Ajarmeh, directeur van het Lajee Center, een cultureel buurtcentrum in Aida vluchtelingenkamp.

Deze veiligheid is echter relatief. ‘Wanneer je broer gearresteerd wordt, lijd jij ook. Vooral de moeders hebben het zwaar. Wanneer je een kind arresteert, arresteer je ook zijn moeder’, vertelt Salah aan MO*.

Nachtmerries

Meer dan de helft van de arrestaties werd in 2013 in het midden van de nacht uitgevoerd. Ook Meras Al Azza werd om drie uur ‘s nachts gewekt toen vijftien Israëlische soldaten zijn huis in Aida omsingelden, vlak nadat hij negentien werd. ‘Ze vroegen mijn naam en identiteitskaart, blinddoekten me, bonden mijn handen samen met plastic boeien en namen me mee naar beneden. Ik kon niet eens deftig afscheid nemen van mijn familie.’

‘Onze kinderen zijn bang van de soldaten’, vertelt Salah. ‘Velen hebben nachtmerries en plassen in hun bed. Sommigen slapen met hun kleren aan om klaar te zijn wanneer de soldaten hen komen halen. Mijn dochter is zes jaar oud en vaak staat ze erop om met het licht aan te slapen omdat ze bang is dat de soldaten zullen komen wanneer het donker is. We gedragen ons alsof dit normaal is, maar dat is het niet.’

Volgens DCI-Palestine gaf driekwart van de gearresteerde minderjarigen vorig jaar aan dat ze fysiek geweld te verduren kregen tijdens hun arrestatie en ondervraging.

Ook Meras getuigt van de pesterijen die hij moest ondergaan. ‘Ik zat geblinddoekt en geboeid in de legerjeep. Toen ik moest uitstappen, viel ik op mijn gezicht. Mijn veters waren los en de soldaten stapten er opzettelijk op terwijl ik vooruit probeerde te stappen’, vertelt hij. ‘Ik moest op een ijzeren ondergrond wachten en elke vijftien minuten veranderden ze me van plek zodat ik telkens op een ijskoud oppervlak moest gaan zitten. Toen ze me bevalen om op mijn knieën te gaan zitten, weigerde ik, waarop ze me op de grond duwden en mijn knieën begonnen te bloeden.’

In haar campagnefilm Gevangenschap is geen kinderspel toont Palestina Solidariteit hoe het leven van een Belgische familie overhoop gegooid wordt wanneer het leger hun huis binnenvalt en de dertienjarige zoon arresteert.

Mishandeld tijdens ondervraging

De Israëlische autoriteiten ondervragen de minderjarigen doorgaans onmiddellijk na arrestatie en zonder bijzijn van een advocaat of familielid. Dit is een schending van de Vierde Conventie van Genève en het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten volgens Addameer, een Palestijnse mensenrechtenorganisatie die zich om gevangenen bekommert.

‘Ze proberen onze kinderen schrik aan te jagen in de gevangenis’, zegt Salah. ‘Toen ik zelf in de gevangenis zat, vertelden ze me dat ik mijn opleiding nooit zou afmaken, dat ik heel mijn leven in de gevangenis zou blijven en dreigden ze mijn familie ook te arresteren. Bovendien scholden ze me uit.’

Volgens B’Tselem worden minderjarigen in gevangenschap regelmatig geblinddoekt, uitgescholden, geslaan, onderworpen aan psychologische druk en worden hun handen en benen op pijnlijke wijze samengebonden.

‘Om zeven uur ’s ochtends brachten ze me samen met dertien anderen naar een smalle ruimte zonder ramen’, getuigt Meras. ‘Onze armen en benen waren samengebonden. We vroegen om eten en om naar het toilet te mogen, maar tot zes uur ’s avonds lieten ze ons gewoon wachten op ijzeren stoelen. Daarna werden we een voor een ondervraagd. Toen ik zei dat ik niet wist waar ze het over hadden, sloegen ze me hard en ik bloedde uit mijn mond. Ze mishandelden me om een bekentenis te bekomen.’

Strafrechtelijke verantwoordelijkheid

Hoewel de leeftijd van strafrechtelijke meerderjarigheid zowel in Israël als de Palestijnse gebieden twaalf is, heeft B’Tselem verschillende incidenten geregistreerd waarbij Palestijnse kinderen jonger dan twaalf gearresteerd werden. Israëlische jongeren verschijnen bovendien voor een civiele rechtbank, terwijl Palestijnse jongeren voor een militaire rechtbank verschijnen. Ook de minimumleeftijd voor celstraf verschilt. Israëlische jongeren kunnen vanaf veertien jaar worden opgesloten, Palestijnse vanaf twaalf. Deze grafische voorstelling van 972 Magazine geeft weer hoe Palestijnse en Israëlische minderjarigen verschillend behandeld worden.

Mohammad Al-Azza’s korte documentaire Just a Child toont de tol die gevangenschap eist bij een jongen uit Deheisheh vluchtelingenkamp.