Sloppenwijken in Karachi zorgen zelf voor watervoorziening
Zofeen Ebrahim
22 mei 2008
Voor wie de eerste keer in Karachi komt, is het een vreemd gezicht: in de vroege uurtjes sluipen overal in de sloppenwijken mannen en jongens hun huis uit met kleurrijke plastic buizen en zware elektrische pompen. Ze zijn op weg om illegaal stroom en water af te tappen.
Meer dan acht van de zestien miljoen inwoners van Karachi leven in sloppenwijken. Al vijftien jaar lang raken de bewoners in onder meer Nursery Town, Francis Town and Joseph Gill Town enkel aan water door het illegaal af te tappen van de hoofdleidingen.
Stadsplanner Hasan schrijft in zijn boek “Understanding Karachi” dat tot negentig procent van de huizen in de sloppenwijken illegaal water aftappen van de officiële watervoorziening. Maar veel inwoners zien dat anders: “Elk huishouden betaalt 2.500 roepie (23 euro) belastingen aan de gemeente”, zegt de 28-jarige Shahid Gill. “Hoe kun je die aansluiting dan illegaal noemen?”
De illegale verbindingen zijn duidelijk zichtbaar in het straatbeeld. Ze liggen in de afwateringskanalen die parallel lopen met de hoofdleidingen. De pompen die het water naar de huizen pompen, werken op hun beurt op illegaal afgetapte elektriciteit.
Zwaar en gevaarlijk
De inwoners van de sloppenwijk in Korangi betalen dan wel niet voor hun water of elektriciteit, maar ze moeten er wel hard voor werken. “Eerst moet je de elektriciteitskabel vastmaken door hem met een ijzeren haak over de stroomkabel te slingeren”, legt inwoner Asif Ayub uit. “Dat is niet makkelijk, want het moet in het donker gebeuren en we zijn meestal nog slaperig.” Eens de verbinding gemaakt is, wordt het water naar opslagtanks in de huizen gepompt.
Door de wirwar van leidingen en kabels is het werk niet zonder gevaar. “Elektrische schokken komen vaak voor”, vertelt de 28-jarige Shakil Gill, die het werk zes jaar lang deed. Nu hij getrouwd is, hoeft hij het niet meer te doen en is de taak overgegaan op zijn jongere broer. “De taak is meestal weggelegd voor de jongste zoon, van zodra die de zware apparatuur kan dragen en met de kabels overweg kan”, zegt de 18-jarige Kashif Naeem die het werk als sinds zijn veertiende doet. “Het moet een familielid zijn dat niet vroeg moet opstaan om naar het werk te gaan”.
De taken zijn nefast voor de schoolcarrière van veel van de jongeren. Naeem is jaren geleden al gestopt met school, en zijn zestienjarige collega Shahin zit midden in de examens. “Ik doe het al drie jaar”, zegt hij. “Ik heb een oudere broer, maar die zit in zijn tweede jaar geneeskunde…”
In de sloppenwijk Nursery Town is het water beschikbaar van vier tot zes ‘s morgens, om de andere dag. “Vroeger was het nog van twee tot zes, en door het beperkte aanbod lijkt het hier wel oorlog”, vertelt Lawrence, een gemeentelijke rioleringswerker. “Om de paar dagen lopen de gemoederen hoog op”.
Op sommige dagen is er onverwacht helemaal geen water of elektriciteit. “Het duurt bijna een uur om alle materieel op te stellen. Kun je je voorstellen hoe frustrerend dat is? Bovendien moeten we die dag dan water kopen!” vertelt Jamluddin. Dat kan bij enkele ondernemende inwoners van de sloppenwijken, die een eigen waterzaak begonnen zijn. Ze hebben geïnvesteerd in meerdere pompen en grote opslagtanks, zodat ze water kunnen verkopen als de hoofdleiding droog staat.