Strijd tegen armoede komt wereldwijd tot stilstand
Een sloppenwijk in Vietnam.
Een sloppenwijk in Vietnam.
De wereld heeft in de afgelopen dertig jaar een enorme vooruitgang geboekt in de strijd tegen extreme armoede. Maar vandaag ziet het er naar uit dat daaraan een einde komt, zegt data-analyse.
In 1990 leefden nog 2,3 miljard mensen in extreme armoede, maar sindsdien is dat aantal met 1,5 miljard gedaald.
Dat betekent dat er in drie decennia tijd gemiddeld 115.000 mensen per dag uit extreme armoede zijn getild. Dat betekent niet voor allen meteen een leven zonder zorgen, maar het is wel al een grote verandering. Extra inkomen betekent de kans om honger achter je te laten en toegang te krijgen tot schoon water, betere gezondheidszorg en vaak ook tot een beetje elektriciteit.
2030
Op basis van de huidige trends lijkt het echter dat de vooruitgang die tegen extreme armoede is gemaakt, tot stilstand zal komen. Volgens analisten van Our World in Data zal het aantal mensen in extreme armoede naar verwachting nog dalen van 831 miljoen dit jaar tot 793 miljoen in 2030, maar daarna wordt er opnieuw een stijging voorspeld.
Om dat te begrijpen, is het belangrijk om inzicht te krijgen in wat de progressie in de laatste dertig jaar heeft aangedreven.
Zo blijkt dat de meerderheid van de armste mensen in de jaren 1990 in landen leefde die vervolgens een zeer snelle economische groei hebben doorgemaakt. In Indonesië en China bijvoorbeeld leefde meer dan twee derde van de bevolking in extreme armoede. Maar hun economieën groeiden snel, waardoor het aandeel mensen in armoede er vandaag is gedaald tot minder dan 10 procent.
Andere grote Aziatische landen – zoals India, Pakistan, Bangladesh en de Filippijnen – hebben eveneens een sterke groei gekend, met een stevige afname van mensen in armoede als resultaat.
Het grootste deel van de vooruitgang vond plaats in Azië, maar ook in andere regio's zijn de omstandigheden nu beter, denk maar aan landen als Ghana, Kaapverdië, Kameroen, Panama, Bolivia, Mexico of Brazilië.
Stagnerende economie
Wat is er vandaag dan anders? De armste mensen ter wereld zitten anno 2025 vooral in economieën die al lange tijd stagneren. Neem bijvoorbeeld Madagaskar. Het land heeft al ruime tijd helemaal geen groei gekend: het bbp per hoofd van de bevolking in Madagaskar is vandaag ongeveer hetzelfde als in 1950. Als gevolg daarvan is het aantal mensen dat in extreme armoede leeft, toegenomen in lijn met de bevolkingsgroei van het land.
Omdat het gemiddelde inkomen lager ligt dan de armoedegrens, is herverdeling zelfs geen optie: als iedereen hetzelfde inkomen zou hebben, zou iedereen in extreme armoede leven.
De situatie is vergelijkbaar in andere landen waaronder de Democratische Republiek Congo, Mozambique, Malawi, Burundi en de Centraal-Afrikaanse Republiek: meer dan de helft van de bevolking is extreem arm en door de stilstand van hun economie is de diepe armoede waarin de meeste mensen leven al decennialang grotendeels onveranderd gebleven.
Armoede neemt weer toe
Als de armste economieën niet uit hun situatie losbreken, zullen honderden miljoenen mensen in extreme armoede blijven leven. En gebaseerd op de huidige trends wat betreft groei, ziet het er niet goed uit voor deze landen: zonder kans op een hoger inkomen, zal armoede opnieuw toenemen.
De VN maakte ‘het elimineren van extreme armoede voor alle mensen overal ter wereld’ tot belangrijkste doel van de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen (SDG's). Helaas ligt de wereld niet op koers om dit doel te bereiken.
Dit artikel is een bewerking van 'The end of progress against extreme poverty?' van IPS-partner Our World in Data.
Niets missen?
Abonneer je op (één van) onze nieuwsbrieven.
