Stuwdammen zijn tikkende tijdbom in Argentinië
Claudia Mazzeo
29 juli 2007
De meer dan honderd stuwdammen in Argentinië zijn meestal gebouwd voor 1970 en voldoen niet meer aan de huidige veiligheidsstandaarden. Om de verouderde dammen op te lappen, is echter geen geld.
In 1970 vielen al twintig slachtoffers toen de Argentijnse Fríasdam het begaf nadat het water te hoog kwam. In 2000 brak een muur van de Anillacodam doormidden, waardoor 500 tot 900 miljoen liter water een nabijgelegen stadje overspoelde. Als bij wonder verloren slechts honderd van de duizend inwoners hun huis en landbouwgrond.
“Ze waren gered door een mirakel. Zelfs een student ingenieur zou de dam beter ontworpen hebben”, zegt ingenieur Francisco Luis Giuliani, de directeur van de organisatie ORSEP die de veiligheid van stuwdammen reguleert. “Mensen begrijpen dat de veiligheid in nucleaire centrales noodzakelijk is, maar ze hebben niet dezelfde mening over stuwdammen. Nochtans zijn de gevolgen van een dambreuk niet te overzien.”
“De staat van de Argentijnse stuwdammen is erg onregelmatig, afhankelijk van de lokale wettelijke vereisten”, zegt Giuliani. “Sommigen worden erg goed onderhouden, anderen helemaal niet.”
Het Portezuelo Grande project, de enige stuwdam die de inwoners langs de rivier Neuquén beschermt tegen overstromingen, verkeert volgens Giuliani in een onaanvaardbare staat. Enkel de geprivatiseerde stuwdammen in het land, zo’n 30 procent van alle dammen, worden gemonitord door ORSEP.
Bedreiging
“Grote stuwdammen vormen een bedreiging die geëvalueerd moet worden”, vindt Giuliani, maar in Argentinië ontbreekt een veiligheidskader, een overzicht van de staat van de stuwdammen en nationale veiligheidsmaatregelen die ervoor zouden moeten zorgen dat de stuwdammen beantwoorden aan de internationale standaarden.
In enkele stuwdammen, die voor 1970 zijn opgetrokken, is al veel geld gepompt. Piedra del Aguila, een stuwdam die elektriciteit opwekt en overstromingen in de Limayrivier moet controleren, bleek in 1998 te lekken. De herstellingswerken kostten de overheid veel geld. Herstellingen aan de stuwdam El Chocón kostten enkele jaren eerder al 36,5 miljoen euro.
“Ik stel grote vragen bij de veiligheid van de ouderde dammen omdat de hydrologie als wetenschap grote vooruitgang heeft geboekt na 1950. Sinds 1970 werden dammen op een veel veiliger manier opgetrokken dan daarvoor”, zegt ingenieur Armando Sánchez Guzmán, de technisch directeur van de commissie van de Paranárivier.