Syrische landbouw op rand van afgrond

Na vijf jaar oorlog in Syrië dreigen steeds meer boeren er de brui aan te geven, stellen de FAO en het Wereldvoedselprogramma (WFP) in een analyse.

De stijgende prijzen en de schaarste van essentiële materialen zoals meststoffen en zaden zal boeren dwingen om massaal hun bedrijf op te geven als ze niet snel hulp krijgen. Dat zal ernstige gevolgen hebben voor de voedselvoorziening in het hele land.

Schrijnend voedseltekort

Nooit werd er in het land minder graan verbouwd dan nu. Syrische boeren plantten in het seizoen 2015/16 zo’n 900.000 hectare tarwe, heel wat minder dan de 1,5 miljoen hectare voor de burgeroorlog uitbrak.

De productie daalt nog veel sneller, van 3,4 miljoen ton naar 1,5 miljoen ton dit jaar -een daling met meer dan de helft.

Omdat het conflict en de opgelegde sancties ook de handel hebben getroffen, is het moeilijker voor de boeren om aan zaden van goede kwaliteit, meststoffen, landbouwmachines en brandstof te komen.

Weinig neerslag en de vernietiging van cruciale infrastructuur voor irrigatie hebben de zaken nog verergerd.

Bijna 80 procent van de gezinnen in Syrië kampt met een gebrek aan voedsel of aan geld om voedsel te kopen.

Boeren kiezen daardoor vaker voor soorten die beter bestand zijn tegen droogte, maar minder voedzaam zijn.

Ook veehouders voelen de effecten van de oorlog.

De zorg voor hun dieren wordt steeds moeilijker en duurder, en veel boeren zagen zich al gedwongen om hun schapen, geiten of gevogelte te slachten en te verkopen.

Syrië telt een derde minder vee, 40 procent minder schapen en geiten, en zelfs 60 procent minder gevogelte -traditioneel de goedkoopste bron van dierlijke eiwitten in het land.

‘We zien nu dat bijna 80 procent van de gezinnen in Syrië kampt met een gebrek aan voedsel of aan geld om voedsel te kopen. De situatie zal alleen maar erger worden als we er niet in slagen de boeren te steunen’, zegt Abdessalam Ould Ahmed van de FAO.

‘Landbouw was voor de oorlog de belangrijkste bron van inkomsten voor gezinnen op het platteland. Er wordt nog altijd geproduceerd, maar de druk is maximaal en boeren zijn uitgeput.’