Thai met duizenden de straat op: ‘Wij willen het niet!’

In de afgelopen dagen gingen duizenden Thai de straten op om te protesteren tegen een nieuwe amnestiewet. De wet, vorige week aangenomen in het parlement maar nog niet goedgekeurd door de senaat, voorziet erin dat politieke misdaden die sinds de militaire coup in 2006 zijn gepleegd worden vergeten en vergeven. Voor veel Thai is die gedachte alleen al niet te verdragen.

Dus gaan ze de straat op, de studenten, de leraren, de arbeiders, de ambtenaren, de activisten. Zij aan zij en met duizenden tegelijk, maar wel ieder met zijn eigen reden om tegen de wet te demonstreren. Want de Thai zijn al jaren tot op het bot verdeeld en daar lijkt de amnestiewet, die volgens premier Yingluck Shinawatra nodig is om het land te verzoenen, niets aan te veranderen. Helemaal niet als Yingluck’s broer, ex-premier Thaksin, de wet kan gebruiken om zonder vervolging terug kan keren uit zijn zelfgekozen ballingschap.

Zo is meneer Charoen, die een oude legerjas draagt en verschillende tanden mist, naar Bangkok afgereisd om steun te bieden aan de koning. De 78-jarige man moet er niet aan denken dat Thaksin dankzij de wet vrijuit kan gaan. “Hij wil dat de koning een normale man wordt”, zegt Charoen afwijzend. “Hoe kun je dat nou van de koning vragen? Dankzij de koning was alles jarenlang goed. Zonder de corruptie die Thaksin ons heeft gebracht zouden de wegen bezaaid zijn met goud. Thaksin zou berecht moeten worden.”

Breed gedragen protest

Bij protesten in het verleden had Charoen zich ongetwijfeld achter de geelhemden geschaard, de tegenstanders van de roodhemden (die aan de kant van Thaksin en Yingluck staan) en uitgesproken royalisten. Maar bij het protest tegen de amnestiewet draait het niet om geel of rood. In beide kampen zitten felle tegenstanders, en dan zijn er nog de duizenden Thai die hun gele of rode shirt aan de wilgen hebben gehangen of simpelweg nooit een kleur hebben gekozen.

Rechtenstudent Sujade bijvoorbeeld, een voor Thaise begrippen lange en brede man van begin twintig. Samen met duizenden medestudenten heeft Sujade, gekleed in een keurig gestreken zwart met wit studentenuniform, zich verzameld bij de Chulalongkorn Universiteit om tegen de wet te protesteren. “Ik ben niet geel en ook niet rood”, zegt Sujade, “ik ben het er gewoon niet mee eens. Met deze wet is het alsof er sinds 2006 geen misdaden zijn gepleegd.”

Sujade krijgt veel bijval van andere studenten. Met duizenden trekken ze door de straten van Bangkok, op naar Siam Square, een knooppunt in het centrum van de stad. Daar houden de demonstranten halt en groeit de menigte uit tot ruim boven de vijfduizend. Het verkeer – ronds spitsuur toch al een nachtmerrie in het centrum van Bangkok – komt zo goed als stil te staan. Er wordt geschreeuwd en op fluitjes geblazen. Het volkslied wordt gezongen.

Maar het zijn niet alleen de demonstranten die tegen de amnestiewet zijn. Studenten Kitty en Pong voelen er niets voor zich te mengen in de menigte, maar kunnen zich desondanks onmogelijk vinden in de wet. “Het is niet alleen Thaksin die van deze wet zal profiteren, het is een vrijbrief voor iedereen die sinds 2006 een politieke misdaad heeft gepleegd”, stelt Kitty. “Met deze wet is het alsof er nooit iets is gebeurd. Alsof de coup en het optreden van het leger in 2010 (waarbij zeker 90 doden vielen, red.) nooit hebben plaatsgevonden. Dat accepteert niemand.”

Wat er dan wel moet gebeuren om het land naar verzoening te brengen, zoals Yingluck zo graag wil? Pong: “Er zal een nieuw gezicht in de politiek moeten komen. Iemand die niet gebonden is aan de oude partijen, niet geel of rood is. Helaas heb ik diegene nog niet gezien.”

Bij Siam Square wordt ondertussen het protest nog wat verder opgevoerd. Demonstranten die eerder nog op het voetpad stonden, staan nu op de weg. Met Thaise vlaggetjes, fluitjes en protestborden. ‘Geen kromme amnestiewet’ staat op één van de spandoeken. De vier mannen die het doek vasthouden lachen, maar de boodschap is bloedserieus.

Dit artikel verscheen eerder op aziatischetijger.nl