Twijfel over zelfmoorden in Guantanamo

De drie gevangenen, Salah Ahmed Al-Salami, Mani Shaman Al-Utaybi en Yasser Talal Al-Zahrani, stierven op 9 juni 2006. De regering van George W. Bush classificeerde hun dood als zelfmoorden. De gevangenen hadden zich ophangen, luidde de officiële versie.
Maar in het recentste nummer van het Amerikaanse tijdschrift Harper’s laat auteur Scott Horton Joe Hickman aan het woord, een voormalige sergeant die in Guantanamo werkte. Hij zegt dat de drie gevangenen kort voor hun dood naar een afgelegen plaats in de basis waren gebracht. De getuigenis suggereert dat de drie daar mishandeld werden.
Scott Horton stelt dat het ministerie van Justitie de zaak niet ten volle onderzocht heeft. Dat zegt ook advocaat Pardiss Kebriaei van het Centrum voor Grondwettelijke Rechten (CCR), dat namens de slachtoffers en hun nabestaanden de zaak voor de rechter wil brengen: “President Obama’s ministerie van Justitie heeft onze zaak uit de rechtbank proberen te houden. Het is van cruciaal belang dat het volledige verhaal over de dood van onze cliënten, en over wie daarvoor verantwoordelijk was, aan het licht komt in een open rechtbank voor een onpartijdige rechter. Meer dan drie jaar na hun dood blijven er serieuze hiaten en vragen.”

Kamp nee

Volgens Clara Gutteridge, expert in geheime gevangenissen voor de Londense mensenrechtengroep Reprieve, toont Hortons artikel dat de verhalen van getraumatiseerde Guantanamo-gevangenen met de waarheid stroken. De cliënten van Reprieve gaven al aan dat er naast de CIA-infrastructuur nog een andere geheime plaats was op de marinebasis, zegt ze.
“Het bevond het zich buiten de hoofdgevangenis, en stond bij de gevangenen bekend als de plaats waar men naartoe ging om ‘gebroken’ te worden”, zegt Gutteridge. “Wanneer worden die getuigenissen van gevangenen eindelijk ernstig genomen? En wanneer moeten de daders van die verschrikkelijke misdaden zich voor de rechter verantwoorden?”
Volgens Joseph Hickman stond de geheime gevangenis bij de bewakers bekend als “Camp no” (“Kamp nee”), naar “Nee, het bestaat niet.” De bewakers gingen ervan uit dat de CIA Camp No gebruikte.

Bestelwagen

Hickman had het ook over een bestelwagen die de centrale zone van de gevangenis in en uit kon zonder de gebruikelijke inspectie. De avond dat de drie gevangenen stierven, zag Hickman de auto van hun cellen naar Camp No rijden. Hickman zag de auto, die slechts één gevangene tegelijk kon vervoeren, driemaal heen en terug rijden. Bij zijn terugkeer reed de auto recht naar de medische afdeling.
 
Kort nadien kreeg Hickman het bevel om een codewoord door te geven aan een officier. Toen hij dat deed, reageerde de officier in paniek.
Daags na de feiten raakte “algemeen bekend” in de gevangenis dat de drie mannen zelfmoord gepleegd hadden door een prop in hun keel te duwen. Kampcommandant Michael Bumgarner zei de bewakers echter dat de media zouden vertellen dat de drie zich hadden opgehangen.
Vorige herfst was er al twijfel gerezen over de drie zelfmoorden na een rapport van de rechtenschool van de Seton Hall-universiteit. Dat vroeg zich onder meer af hoe de gevangenen hun hoofd door een strop konden steken nadat ze eerst een prop in hun eigen keel hadden geduwd en daardoor stikten.
George Brent Mickum IV, een advocaat die Guantanamo-zaken behandelt, zegt dat er honderd gevangenen gestorven zijn sinds 2006. “Daarvan zijn er 36 als moorden bestempeld. Slechts in één zaak is er vervolging ingesteld. De waarschijnlijke reden: de CIA is verantwoordelijk voor deze doden.”