Underdog wint Costa Ricaanse verkiezingen

Luis Guillermo Solís won de verkiezingen toen zijn tegenstander, Johnny Araya Monge van het PLN, tijdens de tweede ronde opgaf. Araya haalde in de eerste ronde nog 29,6 procent van de stemmen, tegenover 30,9 procent voor Solís, maar besloot de handdoek in de ring te gooien toen latere opiniepeilingen een overweldigende meerderheid voor Solís aantoonden.

De Costa Ricaanse wetgeving staat echter niet toe dat een kandidaat zich halverwege een verkiezing terugtrekt, en dat leidde tot de enorme verkiezingsoverwinning van Solís. Hij ging uiteindelijk met ruim driekwart van de stemmen aan de haal.

Solís is van eenvoudige afkomst en groeide op als zoon van een schoenmaker en een onderwijzeres. Hij behaalde in 1979 een diploma Geschiedenis aan de Universiteit van Costa Rica en werkte daarna een tijd als academicus en diplomaat, onder andere bij de Verenigde Naties. In 1977 sloot hij zich aan bij het PLN, dat hij later in 2005 zou verlaten wegens ‘anti-democratisch’ en ‘Napoleontisch’.

Hij sloot zich in 2009 aan bij het PAC, dat vooral uit voormalige leden van de twee dominante partijen bestaat, en legde als partijlid de focus op de uitbouw van een gezondheidszorg en sociale zekerheid, milieubescherming en investeringen in infrastructuur.

Zijn partij is een van de grootste tegenstanders van het recente vrijhandelsakkoord met de VS, CAFTA-DR, en pleit ook voor meer corruptiebestrijding. Solís heeft dan ook al verklaard de rem te zullen zetten op verdere vrijhandelsverdragen, die volgens hem niet altijd correct geïmplementeerd worden.

Amerikaanse felicitaties

Ondanks Solís’ standpunten tegen het vrijhandelsakkoord, kreeg de nieuwe president al de beste wensen van Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry.

‘Wij feliciteren Luis Guillermo Solís met zijn verkiezing tot de volgende president van Costa Rica. De relaties tussen onze landen kennen een lange geschiedenis, gekenmerkt door vele zaken van gemeenschappelijk belang, waaronder energie, onderwijs, nationale veiligheid, werkgelegenheid en economische groei. Zoals president Obama tijdens zijn bezoek vorig jaar duidelijk maakte, delen de Verenigde Staten en Costa Rica een hechte vriendschap op basis van democratische waarden en mensenrechten. Wij staan ​​klaar om de komende jaren met het nieuwe bestuur verder te bouwen op deze gemeenschappelijke waarden.’

Solís wacht nu de taak de balans te bewaren tussen zijn achterban en de Amerikaanse overheid, die grote belangen en invloed heeft in de regio. Te grote inbreuken op het akkoord zouden Costa Rica wellicht geen goed doen en de inmenging van de VS betekenen. Voorlopig heeft Solís echter nog genoeg manoeuvreerruimte.

Grote uitdagingen

Desondanks zal Solís nog vele hindernissen moeten overwinnen. Al behaalde hij zelf een overweldigende overwinning, zijn partij heeft geen absolute meerderheid in het parlement. Hij zal dus vrijwel zeker een coalitie moeten aangaan met het PLN of PUSC. Niet evident, gezien zijn partij vooral bestaat uit oud-leden van beide partijen die elkaar vinden in hun animositeit tegen het establishment.

Het zal dus geen gemakkelijke taak zijn om de progressieve liberalen en socialisten binnen zijn partij samen te houden. Verder wordt Costa Rica geplaagd door een snel oplopende staatsschuld, en is het niet helemaal duidelijk hoe Solís de corruptie wil aanpakken.

Tot slot een laatste kanttekening. Ondanks de massale steun voor Solís (met bijna anderhalf miljoen stemmen achter zijn naam vestigde hij een absoluut record), weigerde bijna de helft van het electoraat te stemmen. Maar liefst 43 procent van de bevolking daagde niet op voor de verkiezingen. De politieke apathie in het land neemt dus nog steeds toe, en het is maar de vraag of Solís die trend zal kunnen keren.