Wetenschappers bezorgd over stabiliteit zuidpoolijs

Nieuws

Wetenschappers bezorgd over stabiliteit zuidpoolijs

Wetenschappers bezorgd over stabiliteit zuidpoolijs
Wetenschappers bezorgd over stabiliteit zuidpoolijs

IPS

24 februari 2016

Wetenschappers zijn bezorgd over de stabiliteit van de ijskappen op Antarctica. In nieuwe stalen van de oceaanbodem zien ze gelijkenissen met gelijkaardige periodes in de prehistorie.

We wisten al dat de ijsplaten op Antarctica, de delen van de ijskappen die zich over de zee uitstrekken, zeer gevoelig zijn voor de huidige klimaatverandering. Nu blijken ook de gletsjers op het land kwetsbaar te zijn.

Dankzij nieuwe, bijzonder diepe boringen, die zeer ver teruggaan in de tijd, zien wetenschappers steeds beter hoe Antarctica reageerde op de klimaatomstandigheden in de prehistorie. In bodemstalen uit warmere periodes, meer dan zestien miljoen jaar geleden, herkennen ze nu de eerste tekenen van de situatie vandaag.

IJskappen verdwenen

De atmosfeer bevatte toen ongeveer evenveel CO2 als vandaag, de ijsplaten smolten en delen van de ijskappen in Oost-Antarctica verdwenen, zegt geochemica Aradhna Tripati van het Instituut voor Milieu en Duurzaamheid van de Universiteit van Californië — Los Angeles (UCLA).

Uit de stalen achterhaalde ze onder meer de water- en luchttemperatuur van de periode waaruit ze dateren. Haar conclusie is onverbiddelijk: ‘Als het CO2-niveau gelijk blijft, lopen we het risico dat ijskappen van Antarctica verdwijnen.’

Stijgende zeespiegel

De gletsjers van Antarctica bevatten een enorme hoeveelheid ijs. Als ze volledig zouden smelten, stijgt de zeespiegel wereldwijd met meer dan 50 meter.
De laatste decennia verdwenen al verschillende ijsplaten op Antarctica. Die werken als een soort stop: ze vermijden dat landijs in zee stroomt.

De studie maakt deel uit van Andrill, een internationaal onderzoeksproject op Antarctica dat al twaalf jaar loopt. De honderd onderzoekers slaagden er als eerste in stalen te nemen van de oceaanbodem op Antarctica. Met 90 ton zware apparatuur boorden ze daarvoor door ijskappen en zee-ijs. Ze slaagden erin 20 miljoen jaar terug te gaan in de tijd.

De studie verscheen in de gerenommeerde vakpublicatie Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).