De bestaansreden van UNRWA

Financieel bloedbad bij UNRWA is humanitaire ramp voor Palestijnse vluchtelingen

© UNRWA

 

Vorige maand vierde de staat Israël haar 70ste verjaardag. Voor de Palestijnse bevolking was er minder reden tot feest. Elk jaar herdenken de Palestijnen op de Israëlische Onafhankelijkheidsdag hun Nakba, de vlucht uit Palestina in 1948, echter dit jaar met grotere bezorgdheden en onduidelijkheden omtrent hun de toekomst dan andere jaren.

In januari 2018 besliste president Trump slechts 60 miljoen dollar toe te kennen aan de UNRWA (United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East), het VN-agentschap opgericht in 1950 om Palestijnse vluchtelingen in de regio humanitaire ondersteuning te bieden. Deze 60 miljoen dollar staan in schril contrast met de 350 miljoen dollar die de VS doneerde in 2017, een grote schok voor de UNRWA om de VS van het toneel te zien verdwijnen als grootste donor. Deze ingreep van president Trump om te besparen op de “hundreds of millions of dollars for Palestine refugees” die vorige legislaturen uitgaven, stort het agentschap in zijn grootste financiële crisis ooit.

U vraagt zich misschien af wat de impact is van deze ene pennenstreek? Of hoe belangrijk de diensten van de UNRWA zijn?

Voor vele Palestijnse vluchtelingen zou dit wel eens kunnen uitdraaien op een kleine humanitaire ramp. 70 jaar na de Nakba telt het Midden-Oosten nog steeds een luttele 5,3 miljoen Palestijnse vluchtelingen verspreid over de Gazastrook, de Westelijke Jordaanoever, Syrië, Libanon en Jordanië. De bezetting van de Westelijke Jordaanoever door Israël. De blokkade van Gaza door Israël. Het verbod om een huis te bezitten of te werken als arts of landbouwer in Libanon als Palestijnse vluchteling. En de Syrische burgeroorlog. Het zijn maar enkele voorbeelden van de moeilijke situaties waarin vele Palestijnse vluchtelingen zich nog steeds bevinden. Velen onder hen missen de sociale en politieke rechten om op eigen kracht uit deze moeilijke socio-economische situaties uit te geraken waardoor de toegang tot gezondheidszorg en onderwijs ook voor vele gezinnen tot vandaag een grote uitdaging blijft.  

Moeders en kinderen

Concreet zijn vandaag 2,3 miljoen Palestijnse vluchtelingen in de Gazastrook, Libanon en Syrië rechtstreeks afhankelijk van UNRWA voor de verstrekking van medische zorgen, voedselhulp en financiële ondersteuning. Hier zijn door de beperkte politieke beweegruimte van de Palestijnse Autoriteit, restrictieve nationale wetgeving of de jarenlange burgeroorlog geen andere sociale diensten toegankelijk voor hen. Dat maakt de diensten verstrekt door de UNRWA letterlijk levensnoodzakelijk.

The Lancet bevestigde deze stelling begin 2018 in een studie: bij een schrapping van 20% van de medische diensten van UNRWA worden er 250 extra moedersterftes en 2000 extra zuigelingensterftes verwacht onder Palestijnse vluchtelingen.

Ik ben proMO*

 

Steun ons unieke non-profit mediaproject en word proMO*.

Je ontvangt ons magazine en geniet van een pak andere voordelen

Je maakt MO* mee mogelijk en steunt ons in onze missie.

Voor € 4,60/maand of € 60/jaar.

Ik word proMO*

Naast de gezondheidszorg heeft deze beslissing uiteraard ook verstrekkende gevolgen voor de 525.000 Palestijnse vluchtelingenkinderen die school lopen in een van de 677 UNRWA basisscholen op dit moment.

UNRWA weigert deze “de-ontwikkeling” te aanvaarden en zette een grootschalige campagne op poten.

In maart 2018 kwamen duizenden Palestijnse leerlingen op straat om de aandacht te vragen voor de precaire situatie waarin hun scholen zich bevinden, en vooral om hun momenteel onvoorspelbare schoolcarrière veilig te stellen. Vooral voor Palestijnse vluchtelingenkinderen in Libanon zou het wegvallen van hun UNRWA-school dramatisch zijn, zij mogen zich onder de Libanese wet namelijk niet inschrijven in Libanese overheidsscholen… In de andere gebieden zijn er niet zulke restrictieve juridische obstakels, maar het vergt slechts een kleine rekensom om te beseffen dat de opvang van een extra half miljoen kinderen in de reguliere schoolcircuits tot enorme capaciteitsproblemen zou leiden.

UNRWA weigert deze “de-ontwikkeling” te aanvaarden en zette een grootschalige campagne op poten. #FundUNRWA en #DignityIsPriceless verschenen op twitter, facebook en vele internationale nieuwssites.

En gelijk hebben ze! Op waardigheid mag geen prijs staan. Dag in dag uit zwoegen duizenden artsen, leerkrachten, en hulpverleners om kwaliteitsvolle, duurzame en respectvolle diensten aan te bieden aan de miljoenen Palestijnen die deze hulp broodnodig hebben.

Deze humanitaire ramp ontpopt zich in een regio die al vele decennia de gevolgen moet ondergaan van westerse geopolitieke interventies. We zijn het er toch allemaal over eens dat in een volatiele en gepolariseerde regio zoals het Midden-Oosten, de impact van een generatie zonder scholing en de verslechtering van de gezondheidsstatus van een hele bevolkingsgroep op termijn enorm kan zijn.

In Syrië, Jemen en Irak is er reeds een verloren generatie kinderen en jongeren, zonder opleiding, zonder hoop voor de toekomst, vergeten door de internationale gemeenschap. Willen we aan deze groep nu ook een generatie Palestijnen toevoegen?

Heeft UNRWA een bestaansreden?

Is de UNRWA de enige entiteit die het leed van de Palestijnen kan opvangen? Nee natuurlijk niet, vele NGO’s, overheidsinstellingen, internationale organisaties en individuen werken dag in dag uit om het leven van Palestijnse vluchtelingen leefbaar te maken. Maar UNRWA mag wel beschouwd worden als een echt succesverhaal. waar vele humanitaire organisaties van kunnen leren. De kindersterfte daalde met 85% tussen 1960 en 2000 dankzij hun beleid, en ondanks de vaak precaire werkomstandigheden en sociaal-economisch achtergestelde patiëntenpopulaties slaagt UNRWA erin al jaar en dag medische zorg te bieden aan een 3,1 miljoen Palestijnse vluchtelingen.

Dit alles met een beperkt budget van slechts 31,22 dollar per capita (ter vergelijking gezondheidsuitgaven in België komen op 4192 dollar per capita per jaar).

© UNRWA

 

Men kan zich ook afvragen waarom de UNRWA nog steeds bestaat parallel aan de UNHCR (de VN-vluchtelingenorganisatie verantwoordelijk voor alle niet-Palestijnse vluchtelingen)? En of de rechten van vluchtelingen niet beter verdedigd kunnen worden door één gespecialiseerde organisatie in plaats van twee verschillenden?

Het opdoeken van de UNRWA en deze laten samenvloeien met de UNHCR, zou voorbij gaan aan de zeer specifieke juridische situatie waarin Palestijnse vluchtelingen zich bevinden. Zij hebben geen eigen thuisland om naar terug te keren en de internationale erkenning van hun staat is nog altijd voer voor discussie op juridisch en op politiek vlak met alle gevolgen voor de erkenning van “Palestijns” als nationaliteit van dien.

De erkenning als “Palestijns vluchteling” door UNRWA vult dit juridisch vacuüm voor velen op. Het wegvallen van deze “identiteit” zou voor velen de weg openleggen voor een onduidelijke juridische situatie met staatloosheid als vermoedelijk eindpunt.

Vrede in Jeruzalem

Het is een open deur intrappen dat een politieke oplossing voor het conflict met bescherming van de rechten van de Palestijnen en van de Israëli’s een veel duurzamere oplossing zou zijn dan het blijven subsidiëren van internationale organisaties zoals UNRWA. Maar zoals de kaarten momenteel liggen in de internationale politiek lijkt er onder het leiderschap van President Trump, Eerste minister Netanyahu en President Abbas weinig speelruimte om tot een politieke oplossing voor het conflict te komen.

Als er op enkele uren tijd 180 miljoen dollar en politieke steun van Groot-Brittannië en Frankrijk gevonden kan worden voor een bombardement op Syrië, kan 446 miljoen dollar vinden voor onderwijs en gezondheidszorg toch ook niet moeilijk zijn? 

Een investering van 446 miljoen dollar in UNRWA, het huidige budgettaire deficit voor 2018, lijkt dan ook de enige humanitaire en menswaardige oplossing voor de Palestijnen op dit moment.

Al zouden westerse mogendheden  zich dringend eens de vraag moeten stellen welke rol ze willen innemen in het Midden-Oosten in zijn geheel. Als er op enkele uren tijd 180 miljoen dollar en politieke steun van Groot-Brittannië en Frankrijk gevonden kan worden voor een bombardement op Syrië, kan 446 miljoen dollar vinden voor onderwijs en gezondheidszorg toch ook niet moeilijk zijn?

Als dit wel te duur wordt geacht, moet er minstens meer geïnvesteerd worden in de diplomatieke kanalen om tot een oplossing te komen voor de Palestijnen. Willen de VS en in zijn verlengde de EU, als hegemonen en wereldleiders beschouwd blijven worden, zullen ze zich toch moeten realiseren dat deze positie ook met de ethische verplichtingen komt, voor de eigen volkeren en voor alle volkeren buiten de landsgrenzen.

 

Manon Pigeolet, arts in opleiding tot orthopedisch chirurg, student in de masteropleiding internationale betrekkingen en diplomatie aan de UA, deed als stagiair wetenschappelijk onderzoek voor de UNRWA. 

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.