G20 actieplan gaat niet over de oorzaken van honger

“Terwijl de recente stijging van de voedselprijzen de situatie zeker verergerd heeft, mogen we niet vergeten dat er vóór de voedselprijzencrisis van 2008 al meer dan 800 miljoen mensen honger leden. We moeten verder kijken dan de markten om deze onrechtvaardigheid aan te pakken”, meent Jo Dalemans van Broederlijk Delen.

Het actieplan, dat in afgezwakte versie uit de onderhandelingen kwam, wil een hogere landbouwproductie, betere en transparante marktinformatie, een sterkere internationale beleidscoördinatie en middelen om risico’s beter te beheersen en het functioneren van de (afgeleide) grondstoffenmarkten te verbeteren.

De G20-landbouwministers stellen de oprichting van een voedselstock voor crisissituaties voor, maar gaan hiermee voorbij aan de nood aan regulerende stocks die de prijsvolatiliteit op middellange termijn zouden kunnen beperken. CIDSE en Broederlijk Delen vragen de G20 om steun te verlenen aan het herinvoeren van regulerende stocks op lokaal, nationaal en regionaal niveau. Die kunnen de excessieve prijsvolatiliteit voor consumenten en producenten beperken.

CIDSE benadrukt ook dat de huidige productiemethodes herbekeken moeten worden. Een rapport van de speciale VN-rapporteur voor het recht op voedsel, toont aan dat agro-ecologische innovaties de productie kunnen verdubbelen in een periode van 3 à 10 jaar. Het zijn deze productiemodellen die steun moeten krijgen. Dit impliceert ook een nadruk op productie door kleinschalige boeren, een groep die overmatig vertegenwoordigd is in hongerstatistieken.

De G20 moet ook bijzondere aandacht schenken aan het recente rapport over prijsvolatiliteit, dat werd gecoördineerd door FAO en OECD. Dit rapport onderstreept de negatieve rol van biobrandstoffen op de prijsvolatiliteit en stelt een hertekening voor van het energiebeleid dat, in veel G20-landen, biobrandstoffen promoot.

De G20 is tenslotte niet echt gelegitimeerd om beslissingen over globale voedselzekerheid te sturen. Haar rol ligt eerder in het ondersteunen van meer democratische multilaterale instellingen zoals het comité voor voedselzekerheid van de FAO.