HedenTurks!

Er zijn schilderijen die altijd binnen de grenzen van hun eigen canvas blijven. Muziek die nooit verder raakt dan zijn geluid. En een toneelstuk dat vast blijft zitten in zijn tekst.

Sommige ‘kunst’ herhaalt zichzelf kritiekloos en zonder zelfreflectie. Iemand die een heel strak omlijnd doel voor ogen heeft, sluit hij het intuïtieve proces uit. Maar iemand die zich heeft overgegeven en onvoorspelbare invallen durft te volgen, weet nooit waar hij gaat belanden.

Het enige dat niet verandert, is de verandering zelf. De tradities, de cultuur en ook de kunst zijn voortdurend in beweging -of zouden dat moeten zijn.
Het instinct is de vader, en de intuïtie is de moeder van hedendaagse kunst. De kunstenaar zoekt zichzelf in zijn dromen, en zijn dromen op het podium.

Dit is voor mij de enige en zuiverste manier om authentiek te worden op podium. En authentiek zijn vormt voor mij de essentiële betekenis van het woord hedendaags.

Deze kunst wil authentiek zijn -in de zin van zichzelf vinden- en hedendaags -in de zin dat iedereen zichzelf kan herkennen.

Diversiteit is voor ons niet het vertellen van een verhaal over identiteit op basis van een specifieke nationaliteit, afkomst, kleur, gender, geaardheid, enz.. Iederéén is namelijk op zoek naar zijn of haar identiteit, zijn of haar waarheid. Daar inzicht in krijgen is een universeel menselijk verlangen.

Voor de autochtone gemeenschap is de confrontatie met hedendaagse kunst met een link naar Turkije zinvol om hun -onbewust vaak eenzijdige- beeldvorming bij te stellen. Voor de allochtone gemeenschap is het een aansporing om zich niet te laten vastpinnen op het mediabeeld dat ze van zichzelf krijgt voorgeschoteld.

De Turkse gemeenschap in Vlaanderen, bijvoorbeeld, evolueert van een arbeidersklasse naar een middenstand. Steeds meer jongeren volgen hogere opleidingen, zodat de groep intellectuelen groter wordt en er nieuwe behoeften en uitdagingen ontstaan. Deze nieuwe Vlamingen willen actief participeren aan de samenleving en het beleid, ook op cultureel vlak. Vooral de jongere generatie kijkt reikhalzend uit naar nieuwe perspectieven en is op zoek naar een positieve beeldvorming. Cultuurparticipatie is daar een hefboom voor.

Dankzij de hedendaagse kunst kan de Turkse gemeenschap in België uit haar eigen getto’s treden en een plaats vinden naast en binnen de Vlaamse gemeenschap, even stevig in zijn eigen vel met zijn identiteit en aparte cultuur bagage en toch in harmonie met de ruimere samenleving.
 
Het programma van 0090