Onderbelicht strijdtoneel van voormalig secretaris-generaal van de VN

Kofi Annan: 'Drugs zijn te gevaarlijk om over te laten aan criminelen'

World Economic Forum from Cologny, Switzerland (CC BY-SA 2.0)

Kofi Annan at the World Economic Forum on Africa 2007, June 13-15, Cape Town

Wereldwijd wordt de Ghanees Kofi Annan geroemd als de ultieme diplomaat. Zijn bedachtzame, zachtaardige verschijning stond inderdaad in schril contrast met de stijl van menig machtsgeile blaaskaak die vandaag aan de knoppen staat. In de verschillende necrologieën wordt echter dikwijls over het hoofd gezien dat Annan zich onvermoeibaar engageerde voor zijn onbekendere stokpaardje: de strijd tegen de allesverterende War on Drugs.

Juni 2011. ‘De oorlog tegen drugs heeft op alle vlakken gefaald en de effecten ervan zijn verwoestend op persoonlijk en maatschappelijk vlak’, stelde het comité Global Commission on Drug Policy, waarvan Kofi Annan een prominent lid was.

In Mexico is op dat moment Felipe Calderón aan de macht, die in 2006 de oorlog verklaarde aan de oppermachtige drugkartels. Tegen het einde van zijn presidentschap in 2012 liep de dodentol van zijn campagne officieel op tot 60.000. Internationale waarnemers vermoeden dat het dubbele van dat getal dichter bij de waarheid komt. In het straatbeeld bengelen er sindsdien lijken aan bruggen, is de economie volledig ontwricht en werd Mexico het gevaarlijkste land voor journalisten wereldwijd.

De Mexicaanse drugsoorlog is tot op vandaag het bekendste en actueelste voorbeeld van een desastreus beleid. ‘Drugs hebben veel mensen vernietigd’, wist Annan. ‘Maar slechte beleidsmaatregelen hebben er nog veel meer vernietigd.’

Kofi Annan heeft de verdienste dat hij op het internationale toneel één van de pioniers was in de strijd tegen de War on Drugs.

Die beleidsmaatregelen – in 1971 door Amerikaans president Nixon gebundeld onder de vlag van de War on Drugs – laten zich het best als volgt samenvatten: een algemeen drugsverbod met strenge straffen voor gebruikers gecombineerd met militaire steun aan drugsproducerende landen, om zo de internationale drughandel te beteugelen.

Experten zijn het er al lang over eens dat dergelijk spierballengerol niet effectief is in de bestrijding van wat in se een gezondheidsprobleem is – geen veiligheidsprobleem zoals Nixon het voorstelde. Kofi Annan heeft de verdienste dat hij op het internationale toneel één van de pioniers was die dit succesvol aankaartte met het panel Global Commission on Drug Policy.

Met succes, want sinds enkele jaren beginnen de violen anders gestemd te raken op het internationale toneel. Een beleidsshift vond plaats in verschillende landen die tot dan toe in het oog van de drugsstorm lagen. Uruguay werd het eerste land ter wereld dat marihuana legaliseerde. Verschillende andere landen in Latijns-Amerika en Afrika staan op het punt te volgen. Cocaïnebezit werd in bepaalde landen zoals Mexico gelegaliseerd tot een bepaalde hoeveelheid, in andere gedecriminaliseerd.

Zelfs Felipe Calderón, die de lont in het kruitvat van de Mexicaanse drugsoorlog stak, liet zich ontvallen: ‘als de consumptie van drugs niet gelimiteerd kan worden, moeten beleidsmakers andere oplossingen zoeken – zelfs marktalternatieven – om de astronomische inkomsten van criminele organisaties in te dijken.’

Annan pleitte voor een rationale aanpak van de wereldwijde drugepidemie. ‘Het globale drugbeleid beantwoordt veel te vaak op emoties en ideologie, in plaats van op wetenschappelijke evidentie’, schreef hij in een opiniestuk in 2016.

“De Oorlog tegen Drugs is een Oorlog tegen Mensen geworden.”

‘Een verbod op drugs heeft simpelweg zeer weinig impact op noch de vraag, noch het aanbod’, schreef hij. ‘Als de militaire aanpak succes kent in één gebied, verhuist de productie naar een andere regio. Smokkelroutes verschuiven. Gebruikers schakelen over naar een andere drug. Ook heeft verbod geen effect op de gebruikte hoeveelheid: studies hebben zonder uitzondering gefaald toen ze een link zochten naar de strengheid van straffen die op drugsgebruik staan, en het gebruik zelf. Het enige tastbare resultaat van de War on Drugs zijn de overvolle gevangenissen. De Oorlog tegen Drugs is een Oorlog tegen Mensen geworden.’

In het hart van de Ghanese topdiplomaat heeft het Afrikaans continent altijd een speciale plek ingenomen. Ook daar zag Annan de rampzalige neveneffecten van de War on Drugs. Met lede ogen zag hij aan hoe met name West-Afrika ten prooi viel aan de internationale handel in Latijns-Amerikaanse cocaïne. ‘De regio is niet alleen een belangrijk transitpunt geworden, maar ook een gebied waar het gebruik zelf stijgt. Drugsgeld bevordert er de criminaliteit, corruptie en geweld.’

Zes jaar voor de publicatie van zijn stuk kwam het landje Guinea-Bissau internationaal te boek te staan als ’s werelds eerste narco-staat.

Annan pleitte dan ook radicaal voor decriminalisering van persoonlijk gebruik, het verwerpen van de illusie van een drugvrije wereld, het onderwijzen van de gevaren van drugs, en het reguleren van drugs – net omdat ze zo gevaarlijk zijn. ‘De tijd is gekomen om toe te geven dat drugs veel te gevaarlijk zijn om over te laten aan criminelen.’  

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2770   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2770  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.