“‘Levenslang voor rondhangjongeren’

Deze kleine‘bloemlezing’ geeft een beeld van enkele maatregelen die de voorbije jaren werden ingezet om rondhangende jongeren het leven zuur te maken en hen het gebruik van de openbare ruimte te ontzeggen.
Niemand zal beweren dat er nooit sprake is van ‘overlast’ op straathoeken, pleintjes, speelpleinen of in winkelcentra waar jongeren elkaar ontmoeten. Het is zelfs begrijpelijk dat deze bonte verzameling - door puberhormonen voortgestuwde jongens en meisjes - soms argwaan, angst of irritatie opwekken bij voorbijgangers of buurtbewoners.

Rondhangen voor dummy’s

En al verloopt het ‘rondhangen’ meestal vlekkeloos en onschuldig, een klein akkefietje is meestal voldoende om de perceptie tegen te krijgen en de rondhangende jongeren te verketteren. Onwetendheid en een gebrek aan tolerantie liggen vaak aan de basis van veel misverstanden. Daarom in een notendop: een cursus ‘rondhangen’ voor dummy’s!
Wat doen die rondhangende jongelui precies? Heel eenvoudig: ze spreken af (of lopen elkaar tegen het lijf) op een centrale plek - makkelijk bereikbaar en goedkoop - om samen tijd door te brengen, weg van de zwaaiende vinger van de volwassenen.
Wat volgt is een samenspel van rustig ‘chillen’, elkaar de loef afsteken, er bij willen horen of elkaars aandacht trekken. In het ergste geval plooit de pauwenstaart zich open in de strijd om wie de absolute lefgozer is en wie de grootste mond heeft.
En al wie nu denkt ‘foei’, moet maar even in het eigen hart kijken. Noemen we dit fenomeen bij politici immers niet gewoon beschaafd ‘debat’, bij sommige mannen ‘machogedrag’, en bij sommige vrouwen ‘schmink en naaldhakken’? Toegegeven, de vergelijking is wat zwart-wit, maar het signaal is duidelijk: samenkomen onder leeftijdsgenoten en indruk maken op elkaar, is van alle tijden en van alle generaties.

Guerrilla

Er is dus geen enkele reden om een guerrilla te voeren tegen die jongeren die elkaar ‘en plein public’ en doorgaans zonder slechte bedoelingen ontmoeten. Die integendeel sfeer brengen in de stad en dankbaar gebruik maken van de straten en de pleinen die we hebben aangelegd om de buurt nieuw leven in te blazen.
Uit cijfers blijkt trouwens dat de helft van de jongeren wel eens rondhangt. Een op twee dus. Hoe moeten we dat in het licht van de veel gehoorde boutades begrijpen? Dat er een verloederde, criminele generatie aankomt? Terwijl ander onderzoek net uitwijst dat de jeugd van tegenwoordig meer dan ooit waarde hecht aan vriendschap, authenticiteit, puurheid, … Gaat dit laatste dan misschien toevallig over die 50% van de jongeren die nooit rondhangen? Even serieus blijven.
Door de (oorlogs-)strategieën van omwonenden en bestuurders, die repressieve acties verkiezen boven een positieve benadering, worden jongeren in het defensief gedwongen en met pek en veren overladen.

Met hen spreken

Heeft er in onze anders zo democratische en participatieve samenleving nooit iemand aan gedacht om deze jongeren aan te spreken over eventuele overlast? Om mét hen te praten in plaats van over hen?
Over hun te hoge decibels of het eventueel achtergelaten zwerfvuil? Wordt het niet de hoogste tijd om de strijdbijl te begraven en een dialoog op gang te brengen? Om de rondhangende jongeren een prominente plek te geven in het straatbeeld en hen als een opportuniteit te beschouwen in het beleid?

Fenomeen, geen probleem

De campagne van hangman wil rondhangen in beeld brengen als fenomeen, niet als probleem. Rondhangen is van alle tijden en alle leeftijden en moet dringend terug ‘genormaliseerd’ worden als tijdverdrijf.
Anderzijds wil Hangman iedereen die met en voor jongeren werkt stimuleren om te praten over en vooral met rondhangende jongeren. De campagne biedt voer voor een brede, omvattende discussie en de ontwikkeling van een integraal en positief beleid.
Hangman is een campagne van 10 jeugdorganisaties die op een positieve manier wil nadenken over en mét jongeren, en in het bijzonder de niet-georganiseerde jongeren die elkaar ontmoeten op straten en pleinen