Mislukking WTO kan heilzaam zijn

Door alles tot handelswaar te willen herleiden, waarbij dat alles aan de meest gegoeden -personen of landen- ten goede komt, stevent men onvermijdelijk af op de mislukking. De WHO dient tot niets meer. Laten wij ophouden ons vast te bijten in die Doha cyclus. Zeven jaren volstaan!
 
Attac is van oordeel dat die mislukking onmiddellijk moet aangegrepen worden als een gelegenheid om een andere handelsregelgeving voor te stellen die de noden van alle landen en arbeiders in de wereld en ook de ecologische evenwichten van de planeet eerbiedigt. Men moet weigeren bepaalde sectoren tot handelswaar om te vormen: water, onderwijs, gezondheidszorg, sociale voorzieningen en alle andere domeinen die men moet vrijwaren van de financiële hebzucht. Men moet de les van de voedselcrisis aanvaarden en erkennen dat voedselonafhankelijkheid een recht is dat uitstijgt boven de handelsregels.
Arbeid moet gerespecteerd worden: in de duizenden bladzijden tekst van de WHO vind men geen woord over de rechten van de arbeiders. Ook over het (leef)milieu waarvan de bescherming meestal als hinderlijk wordt beschouwd voor de handel, wordt geen woord vuil gemaakt.
 
Het wordt hoog tijd dat de staten die willen vooruitgaan, zich verbinden tot het uittekenen van een ander kader dan dit van de WHO, om rechtvaardige handelsregels te bezorgen. In dat opzicht vormt de schets die in het Charter van Havana (1) van 1947 voorkwam, een merkelijk betere basis dan die van de WHO. De andersglobalistische beweging die zich met betrekking tot dat domein met “Onze Wereld Is Niet Te Koop” voorstelt, en de europese tak ervan waaronder Attac, wil meewerken aan het opstellen van een nieuw kader dat herverdeling, rechtvaardigheid en de eerbiediging van mensenrechten en milieu beoogt.

(1) Het Havana Charter bevatte naast algemene verklaringen ook specifieke verplichtingen voor de contractstaten ten aanzien van hun handelsbeleid. De staten verplichtten zich handelstarieven te verlagen en andere typen handelsbeperkende maatregelen die regeringen konden nemen, zoals belastingheffing op geïmporteerde goederen en kwantitatieve beperkingen van de invoer, om te zetten in tarieven of af te schaffen. De GATT werd als onderdeel van het Havana Charter voorlopig geïmplementeerd. Er werd door de betrokken staten bewust gekozen voor minimale uitvoerende instituties in het kader van de GATT, omdat de verantwoordelijkheid voor de uitvoering van het beleid van handelsliberalisatie bij de op te richten ITO gelegd werd. Toen het echter duidelijk werd dat de Amerikaanse Senaat niet bereid bleek het Havana Charter te bekrachtigen, werden de plannen voor de ITO verlaten, omdat zonder de Verenigde Staten de ITO geen kans van slagen zou hebben. Daarmee bleef de GATT, met zijn minimale institutionele karakter, over als kader voor handelsoverleg.
Eric Goeman, Woordvoerder Attac Vlaanderen