“‘‘Moedige meisjes verdienen onze steun’’

Het is bewonderenswaardig hoe meisjes het voortouw nemen in maatschappelijke verandering. Ze lopen met een megafoon op kop van een manifestatie, spreken de Verenigde Naties toe, maken hun standpunt duidelijk tijdens media-optredens.

Zij komen op voor hun idealen en schudden ons wakker met hun verfrissende ideeën – tot we hen de mond snoeren omdat hun waarheid te ongemakkelijk is, hun stem te luid, hun idealisme te jeugdig.

Ze zijn jong en ze zijn vrouwelijk, en velen hebben niet meer nodig om de aanval in te zetten. Maar de gekende gezichten zijn slechts een heel klein deel van het verhaal: heel veel activisme gebeurt onder de radar.

Echt moed tonen zou zijn: af en toe gewoon onze mond houden en luisteren naar wat de toekomst te zeggen heeft.

De nieuwe studie, Girls’ Everyday Resistance, van Plan International en Cardiff University, toont hoe 63% van de meisjes die deelnamen aan de studie dagelijks – vaak in het geheim – gendernormen in vraag stellen en de status quo uitdagen. Zij staan niet op de barricades, maar werken om eigen geld te verdienen, gaan verboden vriendschappen of relaties aan, beoefenen een sport die traditioneel als ‘jongenssport’ geldt, stellen de onevenwichtige verdeling van huishoudelijke taken in vraag, pleiten voor betere toegang tot seksuele voorlichting, komen op voor het recht om eigen keuzes te maken.

Stuk voor stuk zijn het moedige daden van alledaags verzet die de barrières beetje bij beetje verzetten. Net zoals bekende activistes als Greta Thunberg, Malala Yousafzai en Anuna De Wever brengt ook hun verzet vaak negatieve consequenties met zich mee.

Ons onderzoek toont aan dat 83% van de meisjes die weerstand boden tegen heersende gendernormen, daarvoor al fysiek gestraft werden. Daardoor voelt minder dan de helft zich in staat om gendernormen openlijk uit te dagen, en verbergt de meerderheid hun verzet om veilig te blijven.

Of het nu gaat om de gekende actievoersters of de duizenden stille activistes, het patroon is hetzelfde. Meisjes die hun stem verheffen, zijn al te vaak doelwit van kwetsende reacties, persoonlijke aanvallen en online haatcampagnes. Dat maakt hun verzet alleen maar méér bewonderenswaardig: het toont hun moed, hun kracht en hun leiderschap.

We moeten hen applaudisseren, respecteren en aanmoedigen. Het getuigt van weinig moed om hen weg te zetten als jong en naïef. Echt moed tonen zou zijn: af en toe gewoon onze mond houden en luisteren naar wat de toekomst te zeggen heeft.