“‘'Onze' waarden opdringen aan allochtonen’

Uit zijn artikel kan je afleiden dat ‘onze’ waarden onder meer verband houden met de gelijkheid tussen man en vrouw, vrijheid van (kunst)expressie en respect voor de (verkeers)regels en de wetten van dit land. 
Hij doet geen concrete beleidsvoorstellen die de door hem geschetste problemen oplossen wat je toch mag verwachten van een Vlaams parlementslid.  Hij gaat uitgebreid in op het gedrag van (jonge) nieuwe Belgen - Vander Taelen noemt hen ‘rebels without a cause’- die hij bijna woordelijk voorstelt als agressieve, onverdraagzame en vrouwonvriendelijke rebellen.
Volgens Vander Taelen zouden zij het niet hoog op hebben met België en de regels van dit land aan hun laars lappen.  Hierna zal ik het niet hebben over de stigmatiserende ondertoon van zijn opiniestuk.  Bijna even ontluisterend als zijn twijfelachtige bijdrage tot de stereotype beeldvorming van jonge nieuwe Belgen is dát waar hij niks over schrijft.

Rebels without a cause

Zowat de helft van de allochtone jongeren van Turkse of Noord-Afrikaanse afkomst verlaat het secundair onderwijs zonder diploma.  Meer dan de helft van de allochtonen van Marokkaanse en Turkse herkomst leeft onder de armoederisicogrens van 777 euro per maand tegenover ongeveer 10% autochtone Belgen. In augustus was het aantal allochtone werkzoekenden met 27,2% gestegen ten opzichte van augustus 2008.  Over die problemen weidt hij niet uit.  Misschien zou hij dan inzien dat sommige ‘rebels without a cause’ wel degelijk een ‘cause’ hebben.
Lukas Vander Taelen stelt terecht dat een hoofddoekenverbod geen oplossing inhoudt. Hij tapt echter uit hetzelfde vaatje als zij die hoofddoeken willen verbieden. Ook hij hanteert een discours dat sociaal-economische problemen hoofdzakelijk cultureel interpreteert. Hij herleidt het integratiedebat tot een debat over waarden terwijl de focus van het debat op de prangende sociaal-economische problemen van allochtonen zou moeten liggen. 
In vergelijking met de media-aandacht voor het hoofddoekenverbod hechten de media relatief weinig aandacht aan de sociaal-economische problemen waarmee allochtonen kampen.  Veel beleidsmakers zijn in hetzelfde bedje ziek. Waarom gebruiken zij hun mandaat niet ten volle om initiatieven te nemen om de opleidings- en werkkansen van allochtonen te verbeteren?
Ik hoop dat Vander Taelen deze keer niet verzaakt aan zijn mandaat (in 2002 gaf hij zijn zitje in het Europees parlement op voor een andere job) en de komende Vlaamse legislatuur volop intiatieven neemt die iets doen aan de schrijnende problemen van de doelgroep.
Ik roep hem en zijn collega’s aan de linker- en rechterzijde op om beleidsmaatregelen te nemen die gericht zijn op het aanpakken van de hoge werkloosheid, de kansarmoede en de lage scholingsgraad van allochtonen. Het aanpakken van die problemen zal bijdragen tot de leefbaarheid van de ‘getto’s’ en de maatschappelijke integratie van de ‘rebels without a cause’.
Wim Van de Voorde, Gent