Over de keuze tussen boze automobilisten en verkeersdoden

Mijn dochter Emma is intussen 16 jaar en fietst elke dag een gevaarlijke tocht naar school. In de krant (DS, 24-02-2018) is Tom Roelants aan het woord, administrateur-generaal van het Agentschap Wegen en Verkeer. ‘Veiligheid altijd en overal prioriteit geven is geen goed idee’ zegt hij na het overlijden van Nikita Everaert (16). Ze werd doodgereden op een kruispunt dat al sinds het meisje haar geboortejaar op een zwarte lijst stond om weg te werken. ‘Maar we maken ook altijd de analyse van de kosten en de baten.’ Benieuwd of meneer Roelants ook een dochter van 16 heeft.

Nu wil ik de man niet met alle zonden van Israël beladen. Ik weet ook dat een ongeval altijd kan gebeuren. En ook schetst hij de moeilijke context waarin moet gewerkt worden. Maar zijn discours is revelerend. Dat doorstroming belangrijk is omdat we anders teveel in de file staan, dat zijn agentschap dan teveel e-mails krijgt van boze automobilisten die te lang voor het rood licht moeten staan en dat hij zich helemaal niet blind staart op koning auto, want dat de wegen die hij aanlegt ook gebruikt worden door De Lijn. Dijk van een argument.

Een visie over waar het met ons verkeer naartoe moet in de toekomst, dat onze mobiliteit radicaal anders moet, hoe hij de wegeninfrastructuur en ons gebruik ervan dan ziet evolueren in de komende tien jaar, daarvan nergens een spoor in het discours van mijnheer Roelants.

Komt er nog een: ‘We hebben nooit eerder zoveel geïnvesteerd in fietspaden… Dat zijn investeringen die de auto zelfs eerder minder aantrekkelijk maken.’

Een visie over waar het met ons verkeer naartoe moet in de toekomst, dat onze mobiliteit radicaal anders moet, hoe hij de wegeninfrastructuur en ons gebruik ervan dan ziet evolueren in de komende tien jaar, daarvan nergens een spoor in het discours van mijnheer Roelants. Zelfs niet enig gebaar naar de ouders van Nikita of maar de plichtpleging dat elke verkeersdode er een teveel is.

Er zijn (dixit Jan Jambon vorige week) elk jaar 700 slachtoffers in ons land. 700! Jaarlijks!

Even een wat ongepaste vergelijking misschien, maar voor de 32 slachtoffers van 22 maart is er een nooit geziene machtsontplooiing gevolgd en zijn er miljoenen geïnvesteerd. Maar sinds 22 maart 2016 zijn er inmiddels dus ook ongeveer 1.400 onschuldige slachtoffers gevallen op onze wegen. Maar veiligheid altijd en overal prioriteit geven is geen goed idee.

Stel je voor dat ze dat in de luchtvaart of het spoor eens zouden zeggen. Of in de petrochemie. Of de bouw. Of in eender welke andere sector eigenlijk. Maar ja, in die sectoren vallen dan ook geen 700 doden per jaar.

Het is wat je kosten en baten noemt.

Stijn Devillé is directeur van Het Nieuwstedelijk, het stadstheater van Leuven, Hasselt en Genk.