Solidariteit met vluchtelingen op Lesbos ver te zoeken

‘You broke the ocean in half to be here. Only to meet nothing that wants you. – Immigrant’ (Nayyirah Waheed)

Aan de ingang van kamp Moria hangt een groot bord waarop staat dat het Internal Security Fund (EU) dit kamp heeft gefinancierd met meer dan 6 miljoen euro. Kamp Moria huisvest bijna 5000 mensen in overvolle tentjes.

Onder de inwoners zijn heel wat Syriërs, Afghanen en ook meer en meer Afrikanen. Militairen en politie houden de wacht in het kamp en snellen toe bij een incident.

Overal waar je voorbijkomt in het kamp, hoor je mensen zeggen: ‘Moria no good’. 

Overal waar je voorbijkomt in het kamp, hoor je mensen zeggen: ‘Moria no good’. De levensomstandigheden zijn dan ook schrijnend. Sanitaire voorzieningen laten te wensen over, stoelgang druipt letterlijk op en naast de toiletten. Door de slechte weersomstandigheden van de voorbije dagen heeft Moria te kampen met overstromingen. Tenten dobberen op het water.

In recente nieuwsberichten riep de Europese Commissie de Griekse overheid op om de levensomstandigheden in kamp Moria te verbeteren.

De Griekse overheid heeft onder aanhoudende druk een marineschip vanuit Athene naar Lesbos gestuurd om tussen 500-1000 vluchtelingen op te vangen. Dit is echter geen oplossing voor de aanhoudende crisis. Politieke onwil van Europese staten ligt mee aan de basis.

Door de EU-deal met Turkije in maart vorig jaar komen vluchtelingen vast te zitten op Lesbos (en andere Griekse eilanden). De meeste vluchtelingen leven in onzekerheid en registratie laat vaak maanden op zich wachten.

De Griekse overheid is de vluchtelingen liever kwijt dan rijk en bewoners van Lesbos klagen: toeristen blijven weg.

Humanitaire organisaties proberen de leemte te vullen waar de Griekse overheid tekort schiet. Toch bestrijden deze organisaties enkel symptomen terwijl de oorzaak van deze crisis niet aangepakt wordt. Heel wat organisaties zijn werkzaam in verschillende kampen (Moria, Kara Tepe en Caritas Hotel) maar velen zijn niet op de hoogte van elkaars werking. Kortom, humanitaire organisaties trekken aan de alarmbel maar blijven ter plaatse trappelen. Daarom is het noodzakelijk te pleiten voor meer synergie en minder concurrentie.

Op Europees niveau wordt de verantwoordelijkheid doorgeschoven van de ene EU-lidstaat naar de andere. Zolang er structureel niets verandert en Fort Europa blijft bestaan, zullen vluchtelingen steeds gevaarlijkere routes kiezen en blijven tragedies zich herhalen.

Ondertussen verbazen de vluchtelingen zich meer en meer over de Europese politiek: Griekse straatkatten en –honden kunnen eenvoudig geadopteerd worden door een nieuwe eigenaar in Europa. De dierenarts reikt dan een paspoort uit voor het dier in kwestie. Laat het cynisme vooral niet zegevieren.