Reacties op de vrijlating van Betancourt

Isabel Van Bergen (weblog http://betancourtingrid.wordpress.com)
‘Dit is een bijzonder emotioneel moment! Ik heb tot half twee woensdagnacht nog alle berichtgeving minuut per minuut bijgehouden… Onvoorstelbaar, onwerkelijk, maar o zo mooi: die eerste beelden na haar vrijlating. Hoe ze haar moeder en echtgenoot omhelsde, hoe ze onmiddellijk sterk genoeg was om verklaringen af te leggen, hoe haar woorden alleen dank en strijdvaardigheid uitstraalden, maar geen wrok. Dit is een bijzondere vrouw en ze heeft zoveel meegemaakt, nu krijgt ze de kans om haar levenswerk te voltooien: haar strijd tegen de corruptie en tegen de FARC in Colombia. Dit zijn momenten die ik niet gauw zal vergeten, waar ik en zoveel anderen al zo lang op wachten, momenten die soms heel ver weg leken in tijden van eindeloze stilte uit de jungle, of in tijden van heel alarmerende berichten. Laat ons de vele gijzelaars niet vergeten die ook vandaag nog in de jungle in erbarmelijke omstandigheden vastgehouden worden. Ik hoop dat de strijdvaardigheid van de verschillende actiegroepen niet zal verslappen nu de bekendste gijzelaar van de FARC is bevrijd, maar daar zal Ingrid zelf ook wel voor zorgen!’
Charlotte (weblog http://charlotteblogt.wordpress.com/)
‘Wat een vreugde, wat een jolijt! Eindelijk is Ingrid Betancourt bevrijd!’
Peter Storm (weblog http://peterstormschrijft.wordpress.com/)
‘Maar de soms nauwelijks, soms helemaal niet verborgen vreugde over een naderend einde van de FARC - die kan ik bepaald niet delen. De operatie waarmee de 15 vrijkwamen is volgens De Volkskrant “een zware slag voor de FARC, die volgens velen op haar laatste benen loopt.” De NRC schrijft: “Voor de FARC ziet de situatie er steeds uitzichtslozer uit”. Honderden deserties per maand, grote moeilijkheden om de onderlinge communicatie tussen verschillende delen van het strijdtoneel te waarborgen, vrijwel totaal verlies aan begrip en steun in de publieke opinie. Ziedaar enkele aangevoerde symptomen en factoren. Trouw kiest nog openlijker een kant. “Nu duidt Ingrid  Betancourts bevrijding erop dat het einde van de Farc nadert”, schrijft het dagblad. Het artikel signaleert allerlei tekenen “dat het guerrillaleger in ernstige problemen verkeert. Goed nieuws voor Colombia, maar misschien niet voor de vele nog resterende gijzelaars.” Echt waar? Zou het verdwijnen van  de FARC op zichzelf zulk goed nieuws zijn? Aan de hoop dat het FARC bijna verslagen is, lijkt een absurd idee ten grondslag te liggen: het idee dat het FARC hjoofdverantwoordelijke is voor het geweld dat Colombia al tientallen jaren teistert.’
Goedele Lefevre (reactie op http://www.mo.be)
‘Eindelijk, maar is ze nog de sterke vrouw die ze eens was!!’

Belgische politici

Yves Leterme (http://www.yvesleterme.be)
Eerste minister Yves Leterme feliciteert de Colombiaanse overheid met de bevrijding van Ingrid Betancourt en hoopt dat alle andere gegijzelden in Colombia ook snel bevrijd zullen worden. Zijn gedachten gaan eerst en vooral naar de families van de bevrijde gijzelaars die deze avond een enorme opluchting kennen, na vele jaren van angstig afwachten. Zijn gedachten gaan eveneens naar diegenen, in België en elders in de wereld, die zich voor de vrijlating hebben ingezet, via comités of alleen, met de organisatie van talloze solidariteitsacties. Hun inspanningen zijn niet tevergeefs geweest.
Karel De Gucht (http://www.kareldegucht.be)
Minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht verheugt zich over de bevrijding van Ingrid Betancourt en van de 14 andere gijzelaars die eveneens door FARC werden vastgehouden. Hij feliciteert President Uribe en de Colombiaanse veiligheidsdiensten voor deze spectaculaire reddingsoperatie die zonder bloedvergieten gevoerd werd. Hij hoopt dat de slachtoffers kunnen herstellen van de onmenselijke beproevingen die ze gedurende lange jaren in handen van hun ontvoerders ondergaan hebben. De Minister veroordeelt ten stelligste de toevlucht tot gijzelneming, een misdaad die geen enkele zaak rechtvaardigt. De Minister hoopt dat als gevolg van deze vrijlating de verantwoordelijken van de FARC inzien dat het moment gekomen is om de wapens neer te leggen, de gijzelaars die ze nog steeds vasthouden te bevrijden en een einde te stellen aan onzinnig en uitzichtloos geweld.