“‘‘Als deze woorden jou bereiken, dan weet je dat Israël erin geslaagd is me te doen zwijgen’’

Dit is mijn testament en mijn laatste bericht. Als deze woorden jou bereiken, weet je dat Israël erin geslaagd is me te doden en me het zwijgen op te leggen. Eerst: vrede zij met u, met Allahs genade en zegeningen.

Allah weet dat sinds de dag dat ik mijn ogen opende in de steegjes en straten van het vluchtelingenkamp Jabalia, ik al mijn inspanningen en kracht heb gegeven om een steun en stem te zijn voor mijn volk. Het was mijn hoop dat Allah mijn leven zou verlengen, zodat ik met mijn familie en geliefden zou kunnen terugkeren naar het bezette Asqalan (Al-Majdal), onze stad van oorsprong.

Maar Allahs wens kwam eerst. Zijn besluit is definitief.

Ik heb pijn doorleefd in alle details. Ik heb lijden en verlies vele malen geproefd. Toch twijfelde ik niet één keer om de waarheid over te brengen zoals die is, zonder vervorming of vervalsing. Ik deed dat zodat Allah kan getuigen tegen diegenen die zwegen, tegen diegenen die onze moorden aanvaardden, diegenen die onze adem afnamen en van wie de harten onbewogen bleven door de verspreide overblijfselen van onze kinderen en vrouwen, diegenen die niets deden om het bloedbad te stoppen dat ons volk al anderhalf jaar ondergaat.

Ik vertrouw jou Palestina toe, het kroonjuweel van de moslimwereld, de hartslag van elke vrije persoon op deze wereld.

Ik vertrouw jou zijn mensen toe, met zijn onschuldige kinderen die onrecht werden aangedaan en die nooit de tijd kregen om te dromen of te leven in veiligheid en vrede. Hun zuivere lichamen werden verpletterd onder duizenden ton Israëlische bommen en raketten, uiteen gerukt en verspreid over de muren.

Ik dring erop aan je niet door ketens te laten zwijgen, of door grenzen in bedwang te houden. Wees bruggen voor de bevrijding van het land en zijn volk, tot de zon van waardigheid en vrijheid opkomt in ons gestolen thuisland.

Ik vertrouw jou de zorg van mijn familie toe. Ik vertrouw jou mijn geliefde dochter Sham toe, het licht van mijn ogen, van wie ik nooit de kans kreeg om ze te zien opgroeien zoals ik had gedroomd. Ik vertrouw jou mijn lieve zoon Salah toe, wie ik hoopte te steunen en vergezellen door zijn leven tot hij sterk genoeg zou zijn om mijn last te dragen en de missie verder te zetten.

Ik vertrouw jou mijn geliefde moeder toe, van wie de gezegende gebeden me brachten tot waar ik ben, van wie de smeekbeden mijn fort waren en van wie het licht mijn pad verlichtte. Ik bid tot Allah dat hij haar kracht geeft en beloont met de beste beloningen.

Ik vertrouw jou ook mijn levenslange gezel toe, mijn geliefde vrouw Umm Salah (Bayan), van wie de oorlog me lange dagen en maanden gescheiden hield. Ze bleef desondanks trouw aan onze band, standvastig als de stam van een olijfboom die niet zal buigen, geduldig, vertrouwend op Allah en de verantwoordelijkheid dragend in mijn afwezigheid met al haar kracht en vertrouwen.

Ik verzoek jou om hen bij te staan, om hun steun te zijn namens Allah de almachtige.

Als ik sterf, dan sterf ik vastberaden, volgens mijn principes. Ik getuig voor Allah dat ik tevreden ben met zijn besluit, zeker dat ik Hem zal ontmoeten en verzekerd dat wat bij Allah is beter en eeuwig is.

O Allah, accepteer me onder de martelaren, vergeef mijn zonden uit het verleden en toekomst en maak mijn bloed een licht dat het pad verlicht van vrijheid voor mijn volk en familie. Vergeef me als ik ben tekortgeschoten en bid met mij voor genade, want ik hield mijn belofte en heb die nooit veranderd of verraden.

Vergeet Gaza niet. En vergeet me niet in jouw oprechte gebeden voor vergeving en aanvaarding.

Anas al-Sharif, 6 april 2025